Déclinaison / Conjugueur latin
dēcerto - Diathèse active
(dēcerto, dēcertas, decertavi, dēcertāre, decertatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dēcerto |
| II sing. | dēcertas |
| III sing. | dēcertat |
| I plur. | dēcertāmus |
| II plur. | dēcertātis |
| III plur. | dēcertant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēcertābam |
| II sing. | dēcertābas |
| III sing. | dēcertābat |
| I plur. | dēcertabāmus |
| II plur. | dēcertabātis |
| III plur. | dēcertābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dēcertābo |
| II sing. | dēcertābis |
| III sing. | dēcertābit |
| I plur. | dēcertabĭmus |
| II plur. | dēcertabĭtis |
| III plur. | dēcertābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | decertavi |
| II sing. | decertavisti |
| III sing. | decertavit |
| I plur. | decertavĭmus |
| II plur. | decertavistis |
| III plur. | decertavēreunt, decertavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | decertavĕram |
| II sing. | decertavĕras |
| III sing. | decertavĕrat |
| I plur. | decertaverāmus |
| II plur. | decertaverātis |
| III plur. | decertavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | decertavĕro |
| II sing. | decertavĕris |
| III sing. | decertavĕrit |
| I plur. | decertaverĭmus |
| II plur. | decertaverĭtis |
| III plur. | decertavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dēcertem |
| II sing. | dēcertes |
| III sing. | dēcertet |
| I plur. | dēcertēmus |
| II plur. | dēcertētis |
| III plur. | dēcertent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēcertārem |
| II sing. | dēcertāres |
| III sing. | dēcertāret |
| I plur. | dēcertarēmus |
| II plur. | dēcertarētis |
| III plur. | dēcertārent |
| PARFAIT |
| I sing. | decertavĕrim |
| II sing. | decertavĕris |
| III sing. | decertavĕrit |
| I plur. | decertaverĭmus |
| II plur. | decertaverĭtis |
| III plur. | decertavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | decertavissem |
| II sing. | decertavisses |
| III sing. | decertavisset |
| I plur. | decertavissēmus |
| II plur. | decertavissētis |
| III plur. | decertavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dēcerta |
| II plur. | dēcertāte |
| FUTUR |
| II sing. | dēcertāto |
| III sing. | dēcertāto |
| II plur. | dēcertatōte |
| III plur. | dēcertanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dēcertans, antis |
| FUTUR |
| decertatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dēcertāre |
| PARFAIT |
| decertavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | decertatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | decertatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dēcertandi |
| Datif: | dēcertando |
| Accusatif: | ad dēcertandum |
| Ablatif: | dēcertando |
| SUPIN |
| decertatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DECERTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|