Déclinaison / Conjugueur latin
dēfensĭtor - Diathèse passive
(dēfensĭto, dēfensĭtas, defensitavi, dēfensĭtāre, defensitatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dēfensĭtor |
| II sing. | dēfensĭtāris, dēfensĭtāre |
| III sing. | dēfensĭtātur |
| I plur. | dēfensĭtāmur |
| II plur. | dēfensĭtamĭni |
| III plur. | dēfensĭtantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēfensĭtābar |
| II sing. | dēfensĭtabāris, dēfensĭtabāre |
| III sing. | dēfensĭtabātur |
| I plur. | dēfensĭtabāmur |
| II plur. | dēfensĭtabamĭni |
| III plur. | dēfensĭtabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dēfensĭtābor |
| II sing. | dēfensĭtabĕris, dēfensĭtabĕre |
| III sing. | dēfensĭtabĭtur |
| I plur. | dēfensĭtabĭmur |
| II plur. | dēfensĭtabimĭni |
| III plur. | dēfensĭtabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | defensitatus, a, um sum |
| II sing. | defensitatus, a, um es |
| III sing. | defensitatus, a, um est |
| I plur. | defensitati, ae, a sumus |
| II plur. | defensitati, ae, a estis |
| III plur. | defensitati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | defensitatus, a, um eram |
| II sing. | defensitatus, a, um eras |
| III sing. | defensitatus, a, um erat |
| I plur. | defensitati, ae, a eramus |
| II plur. | defensitati, ae, a eratis |
| III plur. | defensitati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | defensitatus, a, um ero |
| II sing. | defensitatus, a, um eris |
| III sing. | defensitatus, a, um erit |
| I plur. | defensitati, ae, a erimus |
| II plur. | defensitati, ae, a eritis |
| III plur. | defensitati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | dēfensĭter |
| II sing. | dēfensĭtēris, dēfensĭtēre |
| III sing. | dēfensĭtētur |
| I plur. | dēfensĭtēmur |
| II plur. | dēfensĭtemĭni |
| III plur. | dēfensĭtentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēfensĭtārer |
| II sing. | dēfensĭtarēris, dēfensĭtarēre |
| III sing. | dēfensĭtarētur |
| I plur. | dēfensĭtarēmur |
| II plur. | dēfensĭtaremĭni |
| III plur. | dēfensĭtarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | defensitatus, a, um sim |
| II sing. | defensitatus, a, um sis |
| III sing. | defensitatus, a, um sit |
| I plur. | defensitati, ae, a simus |
| II plur. | defensitati, ae, a sitis |
| III plur. | defensitati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | defensitatus, a, um essem |
| II sing. | defensitatus, a, um esses |
| III sing. | defensitatus, a, um esset |
| I plur. | defensitati, ae, a essemus |
| II plur. | defensitati, ae, a essetis |
| III plur. | defensitati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dēfensĭtāre |
| II plur. | dēfensĭtamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | dēfensĭtātor |
| III sing. | dēfensĭtātor |
| II plur. | |
| III plur. | dēfensĭtantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| defensitatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| dēfensĭtāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | defensitatus, a, um esse |
| Plurale: | defensitati, ae, a esse |
| FUTUR |
| defensitatum esse |
| GERUNDIVO |
| dēfensĭtandus, a, um | |