Déclinaison / Conjugueur latin
dēiuro - Diathèse active
(dēiuro, dēiuras, deiuravi, dēiurāre, deiuratum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dēiuro |
| II sing. | dēiuras |
| III sing. | dēiurat |
| I plur. | dēiurāmus |
| II plur. | dēiurātis |
| III plur. | dēiurant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēiurābam |
| II sing. | dēiurābas |
| III sing. | dēiurābat |
| I plur. | dēiurabāmus |
| II plur. | dēiurabātis |
| III plur. | dēiurābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dēiurābo |
| II sing. | dēiurābis |
| III sing. | dēiurābit |
| I plur. | dēiurabĭmus |
| II plur. | dēiurabĭtis |
| III plur. | dēiurābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | deiuravi |
| II sing. | deiuravisti |
| III sing. | deiuravit |
| I plur. | deiuravĭmus |
| II plur. | deiuravistis |
| III plur. | deiuravēreunt, deiuravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | deiuravĕram |
| II sing. | deiuravĕras |
| III sing. | deiuravĕrat |
| I plur. | deiuraverāmus |
| II plur. | deiuraverātis |
| III plur. | deiuravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | deiuravĕro |
| II sing. | deiuravĕris |
| III sing. | deiuravĕrit |
| I plur. | deiuraverĭmus |
| II plur. | deiuraverĭtis |
| III plur. | deiuravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dēiurem |
| II sing. | dēiures |
| III sing. | dēiuret |
| I plur. | dēiurēmus |
| II plur. | dēiurētis |
| III plur. | dēiurent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēiurārem |
| II sing. | dēiurāres |
| III sing. | dēiurāret |
| I plur. | dēiurarēmus |
| II plur. | dēiurarētis |
| III plur. | dēiurārent |
| PARFAIT |
| I sing. | deiuravĕrim |
| II sing. | deiuravĕris |
| III sing. | deiuravĕrit |
| I plur. | deiuraverĭmus |
| II plur. | deiuraverĭtis |
| III plur. | deiuravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | deiuravissem |
| II sing. | deiuravisses |
| III sing. | deiuravisset |
| I plur. | deiuravissēmus |
| II plur. | deiuravissētis |
| III plur. | deiuravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dēiura |
| II plur. | dēiurāte |
| FUTUR |
| II sing. | dēiurāto |
| III sing. | dēiurāto |
| II plur. | dēiuratōte |
| III plur. | dēiuranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dēiurans, antis |
| FUTUR |
| deiuratūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dēiurāre |
| PARFAIT |
| deiuravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | deiuratūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | deiuratūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dēiurandi |
| Datif: | dēiurando |
| Accusatif: | ad dēiurandum |
| Ablatif: | dēiurando |
| SUPIN |
| deiuratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DEIURO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|