Déclinaison / Conjugueur latin
dēlīmĭto - Diathèse active
(dēlīmĭto, dēlīmĭtas, delimitavi, dēlīmĭtāre, delimitatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dēlīmĭto |
| II sing. | dēlīmĭtas |
| III sing. | dēlīmĭtat |
| I plur. | dēlīmĭtāmus |
| II plur. | dēlīmĭtātis |
| III plur. | dēlīmĭtant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēlīmĭtābam |
| II sing. | dēlīmĭtābas |
| III sing. | dēlīmĭtābat |
| I plur. | dēlīmĭtabāmus |
| II plur. | dēlīmĭtabātis |
| III plur. | dēlīmĭtābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dēlīmĭtābo |
| II sing. | dēlīmĭtābis |
| III sing. | dēlīmĭtābit |
| I plur. | dēlīmĭtabĭmus |
| II plur. | dēlīmĭtabĭtis |
| III plur. | dēlīmĭtābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | delimitavi |
| II sing. | delimitavisti |
| III sing. | delimitavit |
| I plur. | delimitavĭmus |
| II plur. | delimitavistis |
| III plur. | delimitavērunt, delimitavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | delimitavĕram |
| II sing. | delimitavĕras |
| III sing. | delimitavĕrat |
| I plur. | delimitaverāmus |
| II plur. | delimitaverātis |
| III plur. | delimitavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | delimitavĕro |
| II sing. | delimitavĕris |
| III sing. | delimitavĕrit |
| I plur. | delimitaverĭmus |
| II plur. | delimitaverĭtis |
| III plur. | delimitavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dēlīmĭtem |
| II sing. | dēlīmĭtes |
| III sing. | dēlīmĭtet |
| I plur. | dēlīmĭtēmus |
| II plur. | dēlīmĭtētis |
| III plur. | dēlīmĭtent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēlīmĭtārem |
| II sing. | dēlīmĭtāres |
| III sing. | dēlīmĭtāret |
| I plur. | dēlīmĭtarēmus |
| II plur. | dēlīmĭtarētis |
| III plur. | dēlīmĭtārent |
| PARFAIT |
| I sing. | delimitavĕrim |
| II sing. | delimitavĕris |
| III sing. | delimitavĕrit |
| I plur. | delimitaverĭmus |
| II plur. | delimitaverĭtis |
| III plur. | delimitavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | delimitavissem |
| II sing. | delimitavisses |
| III sing. | delimitavisset |
| I plur. | delimitavissēmus |
| II plur. | delimitavissētis |
| III plur. | delimitavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dēlīmĭta |
| II plur. | dēlīmĭtāte |
| FUTUR |
| II sing. | dēlīmĭtāto |
| III sing. | dēlīmĭtāto |
| II plur. | dēlīmĭtatōte |
| III plur. | dēlīmĭtanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dēlīmĭtans, antis |
| FUTUR |
| delimitatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dēlīmĭtāre |
| PARFAIT |
| delimitavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | delimitatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | delimitatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dēlīmĭtandi |
| Datif: | dēlīmĭtando |
| Accusatif: | ad dēlīmĭtandum |
| Ablatif: | dēlīmĭtando |
| SUPIN |
| delimitatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DELIMITO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|