Déclinaison / Conjugueur latin
dēnuntĭo - Diathèse active
(dēnuntĭo, dēnuntĭas, denuntiavi, dēnuntĭāre, denuntiatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dēnuntĭo |
| II sing. | dēnuntĭas |
| III sing. | dēnuntĭat |
| I plur. | dēnuntĭāmus |
| II plur. | dēnuntĭātis |
| III plur. | dēnuntĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēnuntĭābam |
| II sing. | dēnuntĭābas |
| III sing. | dēnuntĭābat |
| I plur. | dēnuntĭabāmus |
| II plur. | dēnuntĭabātis |
| III plur. | dēnuntĭābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dēnuntĭābo |
| II sing. | dēnuntĭābis |
| III sing. | dēnuntĭābit |
| I plur. | dēnuntĭabĭmus |
| II plur. | dēnuntĭabĭtis |
| III plur. | dēnuntĭābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | denuntiavi |
| II sing. | denuntiavisti |
| III sing. | denuntiavit |
| I plur. | denuntiavĭmus |
| II plur. | denuntiavistis |
| III plur. | denuntiavēreunt, denuntiavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | denuntiavĕram |
| II sing. | denuntiavĕras |
| III sing. | denuntiavĕrat |
| I plur. | denuntiaverāmus |
| II plur. | denuntiaverātis |
| III plur. | denuntiavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | denuntiavĕro |
| II sing. | denuntiavĕris |
| III sing. | denuntiavĕrit |
| I plur. | denuntiaverĭmus |
| II plur. | denuntiaverĭtis |
| III plur. | denuntiavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dēnuntĭem |
| II sing. | dēnuntĭes |
| III sing. | dēnuntĭet |
| I plur. | dēnuntĭēmus |
| II plur. | dēnuntĭētis |
| III plur. | dēnuntĭent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēnuntĭārem |
| II sing. | dēnuntĭāres |
| III sing. | dēnuntĭāret |
| I plur. | dēnuntĭarēmus |
| II plur. | dēnuntĭarētis |
| III plur. | dēnuntĭārent |
| PARFAIT |
| I sing. | denuntiavĕrim |
| II sing. | denuntiavĕris |
| III sing. | denuntiavĕrit |
| I plur. | denuntiaverĭmus |
| II plur. | denuntiaverĭtis |
| III plur. | denuntiavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | denuntiavissem |
| II sing. | denuntiavisses |
| III sing. | denuntiavisset |
| I plur. | denuntiavissēmus |
| II plur. | denuntiavissētis |
| III plur. | denuntiavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dēnuntĭa |
| II plur. | dēnuntĭāte |
| FUTUR |
| II sing. | dēnuntĭāto |
| III sing. | dēnuntĭāto |
| II plur. | dēnuntĭatōte |
| III plur. | dēnuntĭanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dēnuntĭans, antis |
| FUTUR |
| denuntiatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dēnuntĭāre |
| PARFAIT |
| denuntiavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | denuntiatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | denuntiatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dēnuntĭandi |
| Datif: | dēnuntĭando |
| Accusatif: | ad dēnuntĭandum |
| Ablatif: | dēnuntĭando |
| SUPIN |
| denuntiatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DENUNTIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|