Déclinaison / Conjugueur latin
dēsĭno - Diathèse active
(dēsĭno, dēsĭnis, desii, dēsĭnĕre, desitum)
verbe transitif e intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dēsĭno |
| II sing. | dēsĭnis |
| III sing. | dēsĭnit |
| I plur. | dēsĭnĭmus |
| II plur. | dēsĭnĭtis |
| III plur. | dēsĭnunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēsĭnēbam |
| II sing. | dēsĭnēbas |
| III sing. | dēsĭnēbat |
| I plur. | dēsĭnebāmus |
| II plur. | dēsĭnebātis |
| III plur. | dēsĭnēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dēsĭnam |
| II sing. | dēsĭnes |
| III sing. | dēsĭnet |
| I plur. | dēsĭnēmus |
| II plur. | dēsĭnētis |
| III plur. | dēsĭnent |
| PARFAIT |
| I sing. | desii o desivi |
| II sing. | desiisti o desivisti |
| III sing. | desiit o desivit |
| I plur. | desiĭmus o desivĭmus |
| II plur. | desiistis o desivistis |
| III plur. | desiērunt o desivērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | desiĕram o desivĕram |
| II sing. | desiĕras o desivĕras |
| III sing. | desiĕrat o desivĕrat |
| I plur. | desierāmus o desiverāmus |
| II plur. | desierātis o desiverātis |
| III plur. | desiĕrant o desivĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | desiĕro o desivĕro |
| II sing. | desiĕris o desivĕris |
| III sing. | desiĕrit o desivĕrit |
| I plur. | desierĭmus o desiverĭmus |
| II plur. | desierĭtis o desiverĭtis |
| III plur. | desiĕrint o desivĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dēsĭnam |
| II sing. | dēsĭnas |
| III sing. | dēsĭnat |
| I plur. | dēsĭnāmus |
| II plur. | dēsĭnātis |
| III plur. | dēsĭnant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēsĭnĕrem |
| II sing. | dēsĭnĕres |
| III sing. | dēsĭnĕret |
| I plur. | dēsĭnerēmus |
| II plur. | dēsĭnerētis |
| III plur. | dēsĭnĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | desiĕrim o desivĕrim |
| II sing. | desiĕris o desivĕris |
| III sing. | desiĕrit o desivĕrit |
| I plur. | desierĭmus o desiverĭmus |
| II plur. | desierĭtis o desiverĭtis |
| III plur. | desiĕrint o desivĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | desiissem o desivissem |
| II sing. | desiisses o desivisses |
| III sing. | desiisset o desivisset |
| I plur. | desiissēmus o desivissēmus |
| II plur. | desiissētis o desivissētis |
| III plur. | desiissent o desivissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dēsĭnĕ |
| II plur. | dēsĭnĭte |
| FUTUR |
| II sing. | dēsĭnĭto |
| III sing. | dēsĭnĭto |
| II plur. | dēsĭnitōte |
| III plur. | dēsĭnunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dēsĭnens, entis |
| FUTUR |
| desitūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dēsĭnĕre |
| PARFAIT |
| desiisse o desivisse |
| FUTUR |
| Singolare: | desitūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | desitūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dēsĭnendi |
| Datif: | dēsĭnendo |
| Accusatif: | ad dēsĭnendum |
| Ablatif: | dēsĭnendo |
| SUPIN |
| desitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DESINO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|