Déclinaison / Conjugueur latin
dēsisto - Diathèse active
(dēsisto, dēsistis, destiti, dēsistĕre, destitum)
verbe transitif e intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dēsisto |
| II sing. | dēsistis |
| III sing. | dēsistit |
| I plur. | dēsistĭmus |
| II plur. | dēsistĭtis |
| III plur. | dēsistunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēsistēbam |
| II sing. | dēsistēbas |
| III sing. | dēsistēbat |
| I plur. | dēsistebāmus |
| II plur. | dēsistebātis |
| III plur. | dēsistēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dēsistam |
| II sing. | dēsistes |
| III sing. | dēsistet |
| I plur. | dēsistēmus |
| II plur. | dēsistētis |
| III plur. | dēsistent |
| PARFAIT |
| I sing. | destiti |
| II sing. | destitisti |
| III sing. | destitit |
| I plur. | destitĭmus |
| II plur. | destitistis |
| III plur. | destitērunt, destitēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | destitĕram |
| II sing. | destitĕras |
| III sing. | destitĕrat |
| I plur. | destiterāmus |
| II plur. | destiterātis |
| III plur. | destitĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | destitĕro |
| II sing. | destitĕris |
| III sing. | destitĕrit |
| I plur. | destiterĭmus |
| II plur. | destiterĭtis |
| III plur. | destitĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dēsistam |
| II sing. | dēsistas |
| III sing. | dēsistat |
| I plur. | dēsistāmus |
| II plur. | dēsistātis |
| III plur. | dēsistant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēsistĕrem |
| II sing. | dēsistĕres |
| III sing. | dēsistĕret |
| I plur. | dēsisterēmus |
| II plur. | dēsisterētis |
| III plur. | dēsistĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | destitĕrim |
| II sing. | destitĕris |
| III sing. | destitĕrit |
| I plur. | destiterĭmus |
| II plur. | destiterĭtis |
| III plur. | destitĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | destitissem |
| II sing. | destitisses |
| III sing. | destitisset |
| I plur. | destitissēmus |
| II plur. | destitissētis |
| III plur. | destitissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dēsistĕ |
| II plur. | dēsistĭte |
| FUTUR |
| II sing. | dēsistĭto |
| III sing. | dēsistĭto |
| II plur. | dēsistitōte |
| III plur. | dēsistunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dēsistens, entis |
| FUTUR |
| destitūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dēsistĕre |
| PARFAIT |
| destitisse |
| FUTUR |
| Singolare: | destitūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | destitūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dēsistendi |
| Datif: | dēsistendo |
| Accusatif: | ad dēsistendum |
| Ablatif: | dēsistendo |
| SUPIN |
| destitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DESISTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|