Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | dīnosco |
| II sing. | dīnoscis |
| III sing. | dīnoscit |
| I plur. | dīnoscĭmus |
| II plur. | dīnoscĭtis |
| III plur. | dīnoscunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dīnoscēbam |
| II sing. | dīnoscēbas |
| III sing. | dīnoscēbat |
| I plur. | dīnoscebāmus |
| II plur. | dīnoscebātis |
| III plur. | dīnoscēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dīnoscam |
| II sing. | dīnosces |
| III sing. | dīnoscet |
| I plur. | dīnoscēmus |
| II plur. | dīnoscētis |
| III plur. | dīnoscent |
| PARFAIT |
| I sing. | dignovi |
| II sing. | dignovisti |
| III sing. | dignovit |
| I plur. | dignovĭmus |
| II plur. | dignovistis |
| III plur. | dignovērunt, dignovēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dignovĕram |
| II sing. | dignovĕras |
| III sing. | dignovĕrat |
| I plur. | dignoverāmus |
| II plur. | dignoverātis |
| III plur. | dignovĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | dignovĕro |
| II sing. | dignovĕris |
| III sing. | dignovĕrit |
| I plur. | dignoverĭmus |
| II plur. | dignoverĭtis |
| III plur. | dignovĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dīnoscam |
| II sing. | dīnoscas |
| III sing. | dīnoscat |
| I plur. | dīnoscāmus |
| II plur. | dīnoscātis |
| III plur. | dīnoscant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dīnoscĕrem |
| II sing. | dīnoscĕres |
| III sing. | dīnoscĕret |
| I plur. | dīnoscerēmus |
| II plur. | dīnoscerētis |
| III plur. | dīnoscĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | dignovĕrim |
| II sing. | dignovĕris |
| III sing. | dignovĕrit |
| I plur. | dignoverĭmus |
| II plur. | dignoverĭtis |
| III plur. | dignovĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dignovissem |
| II sing. | dignovisses |
| III sing. | dignovisset |
| I plur. | dignovissēmus |
| II plur. | dignovissētis |
| III plur. | dignovissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dīnoscĕ |
| II plur. | dīnoscĭte |
| FUTUR |
| II sing. | dīnoscĭto |
| III sing. | dīnoscĭto |
| II plur. | dīnoscitōte |
| III plur. | dīnoscunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dīnoscens, –entis |
| FUTUR |
| dignotūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dīnoscĕre |
| PARFAIT |
| dignovisse |
| FUTUR |
| Singolare: | dignotūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | dignotūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dīnoscendi |
| Datif: | dīnoscendo |
| Accusatif: | ad dīnoscendum |
| Ablatif: | dīnoscendo |
| SUPIN |
| dignotum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DINOSCO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
