Déclinaison / Conjugueur latin
dispăror - Diathèse passive
(dispăro, dispăras, disparavi, dispărāre, disparatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dispăror |
| II sing. | dispărāris, dispărāre |
| III sing. | dispărātur |
| I plur. | dispărāmur |
| II plur. | dispăramĭni |
| III plur. | dispărantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dispărābar |
| II sing. | dispărabāris, dispărabāre |
| III sing. | dispărabātur |
| I plur. | dispărabāmur |
| II plur. | dispărabamĭni |
| III plur. | dispărabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dispărābor |
| II sing. | dispărabĕris, dispărabĕre |
| III sing. | dispărabĭtur |
| I plur. | dispărabĭmur |
| II plur. | dispărabimĭni |
| III plur. | dispărabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | disparatus, a, um sum |
| II sing. | disparatus, a, um es |
| III sing. | disparatus, a, um est |
| I plur. | disparati, ae, a sumus |
| II plur. | disparati, ae, a estis |
| III plur. | disparati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | disparatus, a, um eram |
| II sing. | disparatus, a, um eras |
| III sing. | disparatus, a, um erat |
| I plur. | disparati, ae, a eramus |
| II plur. | disparati, ae, a eratis |
| III plur. | disparati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | disparatus, a, um ero |
| II sing. | disparatus, a, um eris |
| III sing. | disparatus, a, um erit |
| I plur. | disparati, ae, a erimus |
| II plur. | disparati, ae, a eritis |
| III plur. | disparati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | dispărer |
| II sing. | dispărēris, dispărēre |
| III sing. | dispărētur |
| I plur. | dispărēmur |
| II plur. | dispăremĭni |
| III plur. | dispărentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dispărārer |
| II sing. | dispărarēris, dispărarēre |
| III sing. | dispărarētur |
| I plur. | dispărarēmur |
| II plur. | dispăraremĭni |
| III plur. | dispărarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | disparatus, a, um sim |
| II sing. | disparatus, a, um sis |
| III sing. | disparatus, a, um sit |
| I plur. | disparati, ae, a simus |
| II plur. | disparati, ae, a sitis |
| III plur. | disparati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | disparatus, a, um essem |
| II sing. | disparatus, a, um esses |
| III sing. | disparatus, a, um esset |
| I plur. | disparati, ae, a essemus |
| II plur. | disparati, ae, a essetis |
| III plur. | disparati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dispărāre |
| II plur. | dispăramĭni |
| FUTUR |
| II sing. | dispărātor |
| III sing. | dispărātor |
| II plur. | |
| III plur. | dispărantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| disparatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| dispărāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | disparatus, a, um esse |
| Plurale: | disparati, ae, a esse |
| FUTUR |
| disparatum esse |
| GERUNDIVO |
| dispărandus, a, um | |