Déclinaison / Conjugueur latin
dispartior - Diathèse active
(dispartĭor, dispartīris, dispartīri, dispartitus, dispartitum)
verbe transitif déponent IV conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | dispartĭor |
| II sing. | dispartīris, dispartīre |
| III sing. | dispartītur |
| I plur. | dispartīmur |
| II plur. | dispartimĭni |
| III plur. | dispartiuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dispartiēbar |
| II sing. | dispartiebāris, dispartiebāre |
| III sing. | dispartiebātur |
| I plur. | dispartiebāmur |
| II plur. | dispartiebamĭni |
| III plur. | dispartiebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dispartĭar |
| II sing. | dispartiēris, dispartiēre |
| III sing. | dispartiētur |
| I plur. | dispartiēmur |
| II plur. | dispartiemĭni |
| III plur. | dispartientur |
| PARFAIT |
| I sing. | dispartitus, a, um sum |
| II sing. | dispartitus, a, um es |
| III sing. | dispartitus, a, um est |
| I plur. | dispartiti, ae, a sumus |
| II plur. | dispartiti, ae, a estis |
| III plur. | dispartiti, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dispartitus, a, um eram |
| II sing. | dispartitus, a, um eras |
| III sing. | dispartitus, a, um erat |
| I plur. | dispartiti, ae, a eramus |
| II plur. | dispartiti, ae, a eratis |
| III plur. | dispartiti, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | dispartitus, a, um ero |
| II sing. | dispartitus, a, um eris |
| III sing. | dispartitus, a, um erit |
| I plur. | dispartiti, ae, a erimus |
| II plur. | dispartiti, ae, a eritis |
| III plur. | dispartiti, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | dispartĭar |
| II sing. | dispartiāris, dispartiāre |
| III sing. | dispartiātur |
| I plur. | dispartiāmur |
| II plur. | dispartiamĭni |
| III plur. | dispartiantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dispartīrer |
| II sing. | dispartirēris, dispartirēre |
| III sing. | dispartirētur |
| I plur. | dispartirēmur |
| II plur. | dispartirēmini |
| III plur. | dispartirentur |
| PARFAIT |
| I sing. | dispartitus, a, um sim |
| II sing. | dispartitus, a, um sis |
| III sing. | dispartitus, a, um sit |
| I plur. | dispartiti, ae, a simus |
| II plur. | dispartiti, ae, a sitis |
| III plur. | dispartiti, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dispartitus, a, um essem |
| II sing. | dispartitus, a, um esses |
| III sing. | dispartitus, a, um esset |
| I plur. | dispartiti, ae, a essemus |
| II plur. | dispartiti, ae, a essetis |
| III plur. | dispartiti, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dispartīre |
| II plur. | dispartimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | dispartītor |
| III sing. | dispartītor |
| II plur. | |
| III plur. | dispartiuntor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| dispartīri |
| PARFAIT |
| Singolare: | dispartitus, a, um esse |
| Plurale: | dispartiti, ae, a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | dispartitūrūm, am, ūm |
| Plurale: | dispartitūros, as, a |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dispartiens, ientis |
| FUTUR |
| dispartitūrūs, a, ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | dispartitum |
| Passivo: | dispartitu |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dispartiendi |
| Datif: | dispartiendo |
| Accusatif: | ad dispartiendum |
| Ablatif: | dispartiendo |
| |
| GERUNDIVO |
| dispartiendus, a, um |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISPARTIOR200}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|