Déclinaison / Conjugueur latin
dissĭmŭlor - Diathèse passive
(dissĭmŭlo, dissĭmŭlas, dissimulavi, dissĭmŭlāre, dissimulatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dissĭmŭlor |
| II sing. | dissĭmŭlāris, dissĭmŭlāre |
| III sing. | dissĭmŭlātur |
| I plur. | dissĭmŭlāmur |
| II plur. | dissĭmŭlamĭni |
| III plur. | dissĭmŭlantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dissĭmŭlābar |
| II sing. | dissĭmŭlabāris, dissĭmŭlabāre |
| III sing. | dissĭmŭlabātur |
| I plur. | dissĭmŭlabāmur |
| II plur. | dissĭmŭlabamĭni |
| III plur. | dissĭmŭlabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dissĭmŭlābor |
| II sing. | dissĭmŭlabĕris, dissĭmŭlabĕre |
| III sing. | dissĭmŭlabĭtur |
| I plur. | dissĭmŭlabĭmur |
| II plur. | dissĭmŭlabimĭni |
| III plur. | dissĭmŭlabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | dissimulatus, a, um sum |
| II sing. | dissimulatus, a, um es |
| III sing. | dissimulatus, a, um est |
| I plur. | dissimulati, ae, a sumus |
| II plur. | dissimulati, ae, a estis |
| III plur. | dissimulati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dissimulatus, a, um eram |
| II sing. | dissimulatus, a, um eras |
| III sing. | dissimulatus, a, um erat |
| I plur. | dissimulati, ae, a eramus |
| II plur. | dissimulati, ae, a eratis |
| III plur. | dissimulati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | dissimulatus, a, um ero |
| II sing. | dissimulatus, a, um eris |
| III sing. | dissimulatus, a, um erit |
| I plur. | dissimulati, ae, a erimus |
| II plur. | dissimulati, ae, a eritis |
| III plur. | dissimulati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | dissĭmŭler |
| II sing. | dissĭmŭlēris, dissĭmŭlēre |
| III sing. | dissĭmŭlētur |
| I plur. | dissĭmŭlēmur |
| II plur. | dissĭmŭlemĭni |
| III plur. | dissĭmŭlentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dissĭmŭlārer |
| II sing. | dissĭmŭlarēris, dissĭmŭlarēre |
| III sing. | dissĭmŭlarētur |
| I plur. | dissĭmŭlarēmur |
| II plur. | dissĭmŭlaremĭni |
| III plur. | dissĭmŭlarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | dissimulatus, a, um sim |
| II sing. | dissimulatus, a, um sis |
| III sing. | dissimulatus, a, um sit |
| I plur. | dissimulati, ae, a simus |
| II plur. | dissimulati, ae, a sitis |
| III plur. | dissimulati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dissimulatus, a, um essem |
| II sing. | dissimulatus, a, um esses |
| III sing. | dissimulatus, a, um esset |
| I plur. | dissimulati, ae, a essemus |
| II plur. | dissimulati, ae, a essetis |
| III plur. | dissimulati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dissĭmŭlāre |
| II plur. | dissĭmŭlamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | dissĭmŭlātor |
| III sing. | dissĭmŭlātor |
| II plur. | |
| III plur. | dissĭmŭlantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| dissimulatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| dissĭmŭlāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | dissimulatus, a, um esse |
| Plurale: | dissimulati, ae, a esse |
| FUTUR |
| dissimulatum esse |
| GERUNDIVO |
| dissĭmŭlandus, a, um | |