Déclinaison / Conjugueur latin
distendo - Diathèse active
(distendo, distendis, distendi, distendĕre, distentum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | distendo |
| II sing. | distendis |
| III sing. | distendit |
| I plur. | distendĭmus |
| II plur. | distendĭtis |
| III plur. | distendunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | distendēbam |
| II sing. | distendēbas |
| III sing. | distendēbat |
| I plur. | distendebāmus |
| II plur. | distendebātis |
| III plur. | distendēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | distendam |
| II sing. | distendes |
| III sing. | distendet |
| I plur. | distendēmus |
| II plur. | distendētis |
| III plur. | distendent |
| PARFAIT |
| I sing. | distendi |
| II sing. | distendisti |
| III sing. | distendit |
| I plur. | distendĭmus |
| II plur. | distendistis |
| III plur. | distendērunt, distendēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | distendĕram |
| II sing. | distendĕras |
| III sing. | distendĕrat |
| I plur. | distenderāmus |
| II plur. | distenderātis |
| III plur. | distendĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | distendĕro |
| II sing. | distendĕris |
| III sing. | distendĕrit |
| I plur. | distenderĭmus |
| II plur. | distenderĭtis |
| III plur. | distendĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | distendam |
| II sing. | distendas |
| III sing. | distendat |
| I plur. | distendāmus |
| II plur. | distendātis |
| III plur. | distendant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | distendĕrem |
| II sing. | distendĕres |
| III sing. | distendĕret |
| I plur. | distenderēmus |
| II plur. | distenderētis |
| III plur. | distendĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | distendĕrim |
| II sing. | distendĕris |
| III sing. | distendĕrit |
| I plur. | distenderĭmus |
| II plur. | distenderĭtis |
| III plur. | distendĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | distendissem |
| II sing. | distendisses |
| III sing. | distendisset |
| I plur. | distendissēmus |
| II plur. | distendissētis |
| III plur. | distendissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | distendĕ |
| II plur. | distendĭte |
| FUTUR |
| II sing. | distendĭto |
| III sing. | distendĭto |
| II plur. | distenditōte |
| III plur. | distendunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| distendens, entis |
| FUTUR |
| distentūrūs o distensūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| distendĕre |
| PARFAIT |
| distendisse |
| FUTUR |
| Singolare: | distentūrūm o distensūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | distentūros o distensūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | distendendi |
| Datif: | distendendo |
| Accusatif: | ad distendendum |
| Ablatif: | distendendo |
| SUPIN |
| distentum o distensum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISTENDO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|