Déclinaison / Conjugueur latin
disturbo - Diathèse active
(disturbo, disturbas, disturbavi, disturbāre, disturbatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | disturbo |
| II sing. | disturbas |
| III sing. | disturbat |
| I plur. | disturbāmus |
| II plur. | disturbātis |
| III plur. | disturbant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | disturbābam |
| II sing. | disturbābas |
| III sing. | disturbābat |
| I plur. | disturbabāmus |
| II plur. | disturbabātis |
| III plur. | disturbābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | disturbābo |
| II sing. | disturbābis |
| III sing. | disturbābit |
| I plur. | disturbabĭmus |
| II plur. | disturbabĭtis |
| III plur. | disturbābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | disturbavi |
| II sing. | disturbavisti |
| III sing. | disturbavit |
| I plur. | disturbavĭmus |
| II plur. | disturbavistis |
| III plur. | disturbavērunt, disturbavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | disturbavĕram |
| II sing. | disturbavĕras |
| III sing. | disturbavĕrat |
| I plur. | disturbaverāmus |
| II plur. | disturbaverātis |
| III plur. | disturbavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | disturbavĕro |
| II sing. | disturbavĕris |
| III sing. | disturbavĕrit |
| I plur. | disturbaverĭmus |
| II plur. | disturbaverĭtis |
| III plur. | disturbavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | disturbem |
| II sing. | disturbes |
| III sing. | disturbet |
| I plur. | disturbēmus |
| II plur. | disturbētis |
| III plur. | disturbent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | disturbārem |
| II sing. | disturbāres |
| III sing. | disturbāret |
| I plur. | disturbarēmus |
| II plur. | disturbarētis |
| III plur. | disturbārent |
| PARFAIT |
| I sing. | disturbavĕrim |
| II sing. | disturbavĕris |
| III sing. | disturbavĕrit |
| I plur. | disturbaverĭmus |
| II plur. | disturbaverĭtis |
| III plur. | disturbavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | disturbavissem |
| II sing. | disturbavisses |
| III sing. | disturbavisset |
| I plur. | disturbavissēmus |
| II plur. | disturbavissētis |
| III plur. | disturbavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | disturba |
| II plur. | disturbāte |
| FUTUR |
| II sing. | disturbāto |
| III sing. | disturbāto |
| II plur. | disturbatōte |
| III plur. | disturbanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| disturbans, antis |
| FUTUR |
| disturbatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| disturbāre |
| PARFAIT |
| disturbavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | disturbatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | disturbatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | disturbandi |
| Datif: | disturbando |
| Accusatif: | ad disturbandum |
| Ablatif: | disturbando |
| SUPIN |
| disturbatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISTURBO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|