Déclinaison / Conjugueur latin
disturbor - Diathèse passive
(disturbo, disturbas, disturbavi, disturbāre, disturbatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | disturbor |
| II sing. | disturbāris, disturbāre |
| III sing. | disturbātur |
| I plur. | disturbāmur |
| II plur. | disturbamĭni |
| III plur. | disturbantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | disturbābar |
| II sing. | disturbabāris, disturbabāre |
| III sing. | disturbabātur |
| I plur. | disturbabāmur |
| II plur. | disturbabamĭni |
| III plur. | disturbabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | disturbābor |
| II sing. | disturbabĕris, disturbabĕre |
| III sing. | disturbabĭtur |
| I plur. | disturbabĭmur |
| II plur. | disturbabimĭni |
| III plur. | disturbabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | disturbatus, a, um sum |
| II sing. | disturbatus, a, um es |
| III sing. | disturbatus, a, um est |
| I plur. | disturbati, ae, a sumus |
| II plur. | disturbati, ae, a estis |
| III plur. | disturbati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | disturbatus, a, um eram |
| II sing. | disturbatus, a, um eras |
| III sing. | disturbatus, a, um erat |
| I plur. | disturbati, ae, a eramus |
| II plur. | disturbati, ae, a eratis |
| III plur. | disturbati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | disturbatus, a, um ero |
| II sing. | disturbatus, a, um eris |
| III sing. | disturbatus, a, um erit |
| I plur. | disturbati, ae, a erimus |
| II plur. | disturbati, ae, a eritis |
| III plur. | disturbati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | disturber |
| II sing. | disturbēris, disturbēre |
| III sing. | disturbētur |
| I plur. | disturbēmur |
| II plur. | disturbemĭni |
| III plur. | disturbentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | disturbārer |
| II sing. | disturbarēris, disturbarēre |
| III sing. | disturbarētur |
| I plur. | disturbarēmur |
| II plur. | disturbaremĭni |
| III plur. | disturbarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | disturbatus, a, um sim |
| II sing. | disturbatus, a, um sis |
| III sing. | disturbatus, a, um sit |
| I plur. | disturbati, ae, a simus |
| II plur. | disturbati, ae, a sitis |
| III plur. | disturbati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | disturbatus, a, um essem |
| II sing. | disturbatus, a, um esses |
| III sing. | disturbatus, a, um esset |
| I plur. | disturbati, ae, a essemus |
| II plur. | disturbati, ae, a essetis |
| III plur. | disturbati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | disturbāre |
| II plur. | disturbamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | disturbātor |
| III sing. | disturbātor |
| II plur. | |
| III plur. | disturbantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| disturbatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| disturbāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | disturbatus, a, um esse |
| Plurale: | disturbati, ae, a esse |
| FUTUR |
| disturbatum esse |
| GERUNDIVO |
| disturbandus, a, um | |