Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | ēvĭdens |
| Gen. | evidentis |
| Dat. | evidenti |
| Acc. | evidentem |
| Abl. | evidenti |
| Voc. | ēvĭdens |
| PLURIEL |
| Nom. | evidentes |
| Gen. | evidentĭum |
| Dat. | evidentĭbus |
| Acc. | evidentes |
| Abl. | evidentĭbus |
| Voc. | evidentes |
| SINGULIER |
| Nom. | ēvĭdens |
| Gen. | evidentis |
| Dat. | evidenti |
| Acc. | evidentem |
| Abl. | evidenti |
| Voc. | ēvĭdens |
| PLURIEL |
| Nom. | evidentes |
| Gen. | evidentĭum |
| Dat. | evidentĭbus |
| Acc. | evidentes |
| Abl. | evidentĭbus |
| Voc. | evidentes |
| SINGULIER |
| Nom. | ēvĭdens |
| Gen. | evidentis |
| Dat. | evidenti |
| Acc. | ēvĭdens |
| Abl. | evidenti |
| Voc. | ēvĭdens |
| PLURIEL |
| Nom. | evidentĭa |
| Gen. | evidentĭum |
| Dat. | evidentĭbus |
| Acc. | evidentĭa |
| Abl. | evidentĭbus | |