Déclinaison / Conjugueur latin
exaestŭo - Diathèse active
(exaestŭo, exaestŭas, exaestuavi, exaestŭāre, exaestuatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | exaestŭo |
| II sing. | exaestŭas |
| III sing. | exaestŭat |
| I plur. | exaestŭāmus |
| II plur. | exaestŭātis |
| III plur. | exaestŭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | exaestŭābam |
| II sing. | exaestŭābas |
| III sing. | exaestŭābat |
| I plur. | exaestŭabāmus |
| II plur. | exaestŭabātis |
| III plur. | exaestŭābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | exaestŭābo |
| II sing. | exaestŭābis |
| III sing. | exaestŭābit |
| I plur. | exaestŭabĭmus |
| II plur. | exaestŭabĭtis |
| III plur. | exaestŭābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | exaestuavi |
| II sing. | exaestuavisti |
| III sing. | exaestuavit |
| I plur. | exaestuavĭmus |
| II plur. | exaestuavistis |
| III plur. | exaestuavēreunt, exaestuavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | exaestuavĕram |
| II sing. | exaestuavĕras |
| III sing. | exaestuavĕrat |
| I plur. | exaestuaverāmus |
| II plur. | exaestuaverātis |
| III plur. | exaestuavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | exaestuavĕro |
| II sing. | exaestuavĕris |
| III sing. | exaestuavĕrit |
| I plur. | exaestuaverĭmus |
| II plur. | exaestuaverĭtis |
| III plur. | exaestuavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | exaestŭem |
| II sing. | exaestŭes |
| III sing. | exaestŭet |
| I plur. | exaestŭēmus |
| II plur. | exaestŭētis |
| III plur. | exaestŭent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | exaestŭārem |
| II sing. | exaestŭāres |
| III sing. | exaestŭāret |
| I plur. | exaestŭarēmus |
| II plur. | exaestŭarētis |
| III plur. | exaestŭārent |
| PARFAIT |
| I sing. | exaestuavĕrim |
| II sing. | exaestuavĕris |
| III sing. | exaestuavĕrit |
| I plur. | exaestuaverĭmus |
| II plur. | exaestuaverĭtis |
| III plur. | exaestuavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | exaestuavissem |
| II sing. | exaestuavisses |
| III sing. | exaestuavisset |
| I plur. | exaestuavissēmus |
| II plur. | exaestuavissētis |
| III plur. | exaestuavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | exaestŭa |
| II plur. | exaestŭāte |
| FUTUR |
| II sing. | exaestŭāto |
| III sing. | exaestŭāto |
| II plur. | exaestŭatōte |
| III plur. | exaestŭanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| exaestŭans, antis |
| FUTUR |
| exaestuatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| exaestŭāre |
| PARFAIT |
| exaestuavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | exaestuatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | exaestuatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | exaestŭandi |
| Datif: | exaestŭando |
| Accusatif: | ad exaestŭandum |
| Ablatif: | exaestŭando |
| SUPIN |
| exaestuatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:EXAESTUO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|