Déclinaison / Conjugueur latin
exaspĕror - Diathèse passive
(exaspĕro, exaspĕras, exasperavi, exaspĕrāre, exasperatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | exaspĕror |
| II sing. | exaspĕrāris, exaspĕrāre |
| III sing. | exaspĕrātur |
| I plur. | exaspĕrāmur |
| II plur. | exaspĕramĭni |
| III plur. | exaspĕrantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | exaspĕrābar |
| II sing. | exaspĕrabāris, exaspĕrabāre |
| III sing. | exaspĕrabātur |
| I plur. | exaspĕrabāmur |
| II plur. | exaspĕrabamĭni |
| III plur. | exaspĕrabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | exaspĕrābor |
| II sing. | exaspĕrabĕris, exaspĕrabĕre |
| III sing. | exaspĕrabĭtur |
| I plur. | exaspĕrabĭmur |
| II plur. | exaspĕrabimĭni |
| III plur. | exaspĕrabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | exasperatus, a, um sum |
| II sing. | exasperatus, a, um es |
| III sing. | exasperatus, a, um est |
| I plur. | exasperati, ae, a sumus |
| II plur. | exasperati, ae, a estis |
| III plur. | exasperati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | exasperatus, a, um eram |
| II sing. | exasperatus, a, um eras |
| III sing. | exasperatus, a, um erat |
| I plur. | exasperati, ae, a eramus |
| II plur. | exasperati, ae, a eratis |
| III plur. | exasperati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | exasperatus, a, um ero |
| II sing. | exasperatus, a, um eris |
| III sing. | exasperatus, a, um erit |
| I plur. | exasperati, ae, a erimus |
| II plur. | exasperati, ae, a eritis |
| III plur. | exasperati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | exaspĕrer |
| II sing. | exaspĕrēris, exaspĕrēre |
| III sing. | exaspĕrētur |
| I plur. | exaspĕrēmur |
| II plur. | exaspĕremĭni |
| III plur. | exaspĕrentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | exaspĕrārer |
| II sing. | exaspĕrarēris, exaspĕrarēre |
| III sing. | exaspĕrarētur |
| I plur. | exaspĕrarēmur |
| II plur. | exaspĕraremĭni |
| III plur. | exaspĕrarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | exasperatus, a, um sim |
| II sing. | exasperatus, a, um sis |
| III sing. | exasperatus, a, um sit |
| I plur. | exasperati, ae, a simus |
| II plur. | exasperati, ae, a sitis |
| III plur. | exasperati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | exasperatus, a, um essem |
| II sing. | exasperatus, a, um esses |
| III sing. | exasperatus, a, um esset |
| I plur. | exasperati, ae, a essemus |
| II plur. | exasperati, ae, a essetis |
| III plur. | exasperati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | exaspĕrāre |
| II plur. | exaspĕramĭni |
| FUTUR |
| II sing. | exaspĕrātor |
| III sing. | exaspĕrātor |
| II plur. | |
| III plur. | exaspĕrantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| exasperatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| exaspĕrāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | exasperatus, a, um esse |
| Plurale: | exasperati, ae, a esse |
| FUTUR |
| exasperatum esse |
| GERUNDIVO |
| exaspĕrandus, a, um | |