Déclinaison / Conjugueur latin
exaugŭro - Diathèse active
(exaugŭro, exaugŭras, exauguravi, exaugŭrāre, exauguratum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | exaugŭro |
| II sing. | exaugŭras |
| III sing. | exaugŭrat |
| I plur. | exaugŭrāmus |
| II plur. | exaugŭrātis |
| III plur. | exaugŭrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | exaugŭrābam |
| II sing. | exaugŭrābas |
| III sing. | exaugŭrābat |
| I plur. | exaugŭrabāmus |
| II plur. | exaugŭrabātis |
| III plur. | exaugŭrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | exaugŭrābo |
| II sing. | exaugŭrābis |
| III sing. | exaugŭrābit |
| I plur. | exaugŭrabĭmus |
| II plur. | exaugŭrabĭtis |
| III plur. | exaugŭrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | exauguravi |
| II sing. | exauguravisti |
| III sing. | exauguravit |
| I plur. | exauguravĭmus |
| II plur. | exauguravistis |
| III plur. | exauguravērunt, exauguravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | exauguravĕram |
| II sing. | exauguravĕras |
| III sing. | exauguravĕrat |
| I plur. | exauguraverāmus |
| II plur. | exauguraverātis |
| III plur. | exauguravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | exauguravĕro |
| II sing. | exauguravĕris |
| III sing. | exauguravĕrit |
| I plur. | exauguraverĭmus |
| II plur. | exauguraverĭtis |
| III plur. | exauguravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | exaugŭrem |
| II sing. | exaugŭres |
| III sing. | exaugŭret |
| I plur. | exaugŭrēmus |
| II plur. | exaugŭrētis |
| III plur. | exaugŭrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | exaugŭrārem |
| II sing. | exaugŭrāres |
| III sing. | exaugŭrāret |
| I plur. | exaugŭrarēmus |
| II plur. | exaugŭrarētis |
| III plur. | exaugŭrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | exauguravĕrim |
| II sing. | exauguravĕris |
| III sing. | exauguravĕrit |
| I plur. | exauguraverĭmus |
| II plur. | exauguraverĭtis |
| III plur. | exauguravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | exauguravissem |
| II sing. | exauguravisses |
| III sing. | exauguravisset |
| I plur. | exauguravissēmus |
| II plur. | exauguravissētis |
| III plur. | exauguravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | exaugŭra |
| II plur. | exaugŭrāte |
| FUTUR |
| II sing. | exaugŭrāto |
| III sing. | exaugŭrāto |
| II plur. | exaugŭratōte |
| III plur. | exaugŭranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| exaugŭrans, antis |
| FUTUR |
| exauguratūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| exaugŭrāre |
| PARFAIT |
| exauguravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | exauguratūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | exauguratūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | exaugŭrandi |
| Datif: | exaugŭrando |
| Accusatif: | ad exaugŭrandum |
| Ablatif: | exaugŭrando |
| SUPIN |
| exauguratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:EXAUGURO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|