Déclinaison / Conjugueur latin
exercĭto - Diathèse active
(exercĭto, exercĭtas, exercitavi, exercĭtāre, exercitatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | exercĭto |
| II sing. | exercĭtas |
| III sing. | exercĭtat |
| I plur. | exercĭtāmus |
| II plur. | exercĭtātis |
| III plur. | exercĭtant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | exercĭtābam |
| II sing. | exercĭtābas |
| III sing. | exercĭtābat |
| I plur. | exercĭtabāmus |
| II plur. | exercĭtabātis |
| III plur. | exercĭtābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | exercĭtābo |
| II sing. | exercĭtābis |
| III sing. | exercĭtābit |
| I plur. | exercĭtabĭmus |
| II plur. | exercĭtabĭtis |
| III plur. | exercĭtābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | exercitavi |
| II sing. | exercitavisti |
| III sing. | exercitavit |
| I plur. | exercitavĭmus |
| II plur. | exercitavistis |
| III plur. | exercitavērunt, exercitavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | exercitavĕram |
| II sing. | exercitavĕras |
| III sing. | exercitavĕrat |
| I plur. | exercitaverāmus |
| II plur. | exercitaverātis |
| III plur. | exercitavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | exercitavĕro |
| II sing. | exercitavĕris |
| III sing. | exercitavĕrit |
| I plur. | exercitaverĭmus |
| II plur. | exercitaverĭtis |
| III plur. | exercitavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | exercĭtem |
| II sing. | exercĭtes |
| III sing. | exercĭtet |
| I plur. | exercĭtēmus |
| II plur. | exercĭtētis |
| III plur. | exercĭtent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | exercĭtārem |
| II sing. | exercĭtāres |
| III sing. | exercĭtāret |
| I plur. | exercĭtarēmus |
| II plur. | exercĭtarētis |
| III plur. | exercĭtārent |
| PARFAIT |
| I sing. | exercitavĕrim |
| II sing. | exercitavĕris |
| III sing. | exercitavĕrit |
| I plur. | exercitaverĭmus |
| II plur. | exercitaverĭtis |
| III plur. | exercitavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | exercitavissem |
| II sing. | exercitavisses |
| III sing. | exercitavisset |
| I plur. | exercitavissēmus |
| II plur. | exercitavissētis |
| III plur. | exercitavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | exercĭta |
| II plur. | exercĭtāte |
| FUTUR |
| II sing. | exercĭtāto |
| III sing. | exercĭtāto |
| II plur. | exercĭtatōte |
| III plur. | exercĭtanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| exercĭtans, antis |
| FUTUR |
| exercitatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| exercĭtāre |
| PARFAIT |
| exercitavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | exercitatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | exercitatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | exercĭtandi |
| Datif: | exercĭtando |
| Accusatif: | ad exercĭtandum |
| Ablatif: | exercĭtando |
| SUPIN |
| exercitatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:EXERCITO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|