Déclinaison / Conjugueur latin
exĭnānĭor - Diathèse passive
(exĭnānĭo, exĭnānis, exinanii, exĭnānīre, exinanitum)
verbe transitif IV conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | exĭnānĭor |
| II sing. | exĭnānīris, exĭnānīre |
| III sing. | exĭnānītur |
| I plur. | exĭnānīmur |
| II plur. | exĭnānimĭni |
| III plur. | exĭnāniuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | exĭnāniēbar |
| II sing. | exĭnāniebāris, exĭnāniebāre |
| III sing. | exĭnāniebātur |
| I plur. | exĭnāniebāmur |
| II plur. | exĭnāniebamĭni |
| III plur. | exĭnāniebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | exĭnānĭar |
| II sing. | exĭnāniēris, exĭnāniēre |
| III sing. | exĭnāniētur |
| I plur. | exĭnāniēmur |
| II plur. | exĭnāniemĭni |
| III plur. | exĭnānientur |
| PARFAIT |
| I sing. | exinanitus, a, um sum |
| II sing. | exinanitus, a, um es |
| III sing. | exinanitus, a, um est |
| I plur. | exinaniti, ae, a sumus |
| II plur. | exinaniti, ae, a estis |
| III plur. | exinaniti, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | exinanitus, a, um eram |
| II sing. | exinanitus, a, um eras |
| III sing. | exinanitus, a, um erat |
| I plur. | exinaniti, ae, a eramus |
| II plur. | exinaniti, ae, a eratis |
| III plur. | exinaniti, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | exinanitus, a, um ero |
| II sing. | exinanitus, a, um eris |
| III sing. | exinanitus, a, um erit |
| I plur. | exinaniti, ae, a erimus |
| II plur. | exinaniti, ae, a eritis |
| III plur. | exinaniti, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | exĭnānĭar |
| II sing. | exĭnāniāris, exĭnāniāre |
| III sing. | exĭnāniātur |
| I plur. | exĭnāniāmur |
| II plur. | exĭnāniamĭni |
| III plur. | exĭnāniantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | exĭnānīrer |
| II sing. | exĭnānirēris, exinaniirēre |
| III sing. | exĭnānirētur |
| I plur. | exĭnānirēmur |
| II plur. | exĭnānirēmini |
| III plur. | exĭnānirentur |
| PARFAIT |
| I sing. | exinanitus, a, um sim |
| II sing. | exinanitus, a, um sis |
| III sing. | exinanitus, a, um sit |
| I plur. | exinaniti, ae, a simus |
| II plur. | exinaniti, ae, a sitis |
| III plur. | exinaniti, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | exinanitus, a, um essem |
| II sing. | exinanitus, a, um esses |
| III sing. | exinanitus, a, um esset |
| I plur. | exinaniti, ae, a essemus |
| II plur. | exinaniti, ae, a essetis |
| III plur. | exinaniti, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | exĭnānīre |
| II plur. | exĭnānimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | exĭnānītor |
| III sing. | exĭnānītor |
| II plur. | |
| III plur. | exĭnāniuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| exinanitus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| exĭnānīri |
| PARFAIT |
| Singolare: | exinanitus, a, um esse |
| Plurale: | exinaniti, ae, a esse |
| FUTUR |
| exinanitum esse |
| GERUNDIVO |
| exĭnāniendus, a, um |
| SUPIN |
| exinanitu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:EXINANIOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|