Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | existimabilis |
| Gen. | existimabilis |
| Dat. | existimabili |
| Acc. | existimabilem |
| Abl. | existimabili |
| Voc. | existimabilis |
| PLURIEL |
| Nom. | existimabiles |
| Gen. | existimabilĭum |
| Dat. | existimabilĭbus |
| Acc. | existimabiles |
| Abl. | existimabilĭbus |
| Voc. | existimabiles |
| SINGULIER |
| Nom. | existimabilis |
| Gen. | existimabilis |
| Dat. | existimabili |
| Acc. | existimabilem |
| Abl. | existimabili |
| Voc. | existimabilis |
| PLURIEL |
| Nom. | existimabiles |
| Gen. | existimabilĭum |
| Dat. | existimabilĭbus |
| Acc. | existimabiles |
| Abl. | existimabilĭbus |
| Voc. | existimabiles |
| SINGULIER |
| Nom. | existimabile |
| Gen. | existimabilis |
| Dat. | existimabili |
| Acc. | existimabile |
| Abl. | existimabili |
| Voc. | existimabile |
| PLURIEL |
| Nom. | existimabilĭa |
| Gen. | existimabilĭum |
| Dat. | existimabilĭbus |
| Acc. | existimabilĭa |
| Abl. | existimabilĭbus | |