Déclinaison / Conjugueur latin
existĭmo - Diathèse active
(existĭmo, existĭmas, existimavi, existĭmāre, existimatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | existĭmo |
| II sing. | existĭmas |
| III sing. | existĭmat |
| I plur. | existĭmāmus |
| II plur. | existĭmātis |
| III plur. | existĭmant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | existĭmābam |
| II sing. | existĭmābas |
| III sing. | existĭmābat |
| I plur. | existĭmabāmus |
| II plur. | existĭmabātis |
| III plur. | existĭmābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | existĭmābo |
| II sing. | existĭmābis |
| III sing. | existĭmābit |
| I plur. | existĭmabĭmus |
| II plur. | existĭmabĭtis |
| III plur. | existĭmābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | existimavi |
| II sing. | existimavisti |
| III sing. | existimavit |
| I plur. | existimavĭmus |
| II plur. | existimavistis |
| III plur. | existimavērunt, existimavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | existimavĕram |
| II sing. | existimavĕras |
| III sing. | existimavĕrat |
| I plur. | existimaverāmus |
| II plur. | existimaverātis |
| III plur. | existimavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | existimavĕro |
| II sing. | existimavĕris |
| III sing. | existimavĕrit |
| I plur. | existimaverĭmus |
| II plur. | existimaverĭtis |
| III plur. | existimavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | existĭmem |
| II sing. | existĭmes |
| III sing. | existĭmet |
| I plur. | existĭmēmus |
| II plur. | existĭmētis |
| III plur. | existĭment |
| IMPARFAIT |
| I sing. | existĭmārem |
| II sing. | existĭmāres |
| III sing. | existĭmāret |
| I plur. | existĭmarēmus |
| II plur. | existĭmarētis |
| III plur. | existĭmārent |
| PARFAIT |
| I sing. | existimavĕrim |
| II sing. | existimavĕris |
| III sing. | existimavĕrit |
| I plur. | existimaverĭmus |
| II plur. | existimaverĭtis |
| III plur. | existimavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | existimavissem |
| II sing. | existimavisses |
| III sing. | existimavisset |
| I plur. | existimavissēmus |
| II plur. | existimavissētis |
| III plur. | existimavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | existĭma |
| II plur. | existĭmāte |
| FUTUR |
| II sing. | existĭmāto |
| III sing. | existĭmāto |
| II plur. | existĭmatōte |
| III plur. | existĭmanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| existĭmans, antis |
| FUTUR |
| existimatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| existĭmāre |
| PARFAIT |
| existimavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | existimatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | existimatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | existĭmandi |
| Datif: | existĭmando |
| Accusatif: | ad existĭmandum |
| Ablatif: | existĭmando |
| SUPIN |
| existimatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:EXISTIMO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|