Déclinaison / Conjugueur latin
existĭmor - Diathèse passive
(existĭmo, existĭmas, existimavi, existĭmāre, existimatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | existĭmor |
| II sing. | existĭmāris, existĭmāre |
| III sing. | existĭmātur |
| I plur. | existĭmāmur |
| II plur. | existĭmamĭni |
| III plur. | existĭmantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | existĭmābar |
| II sing. | existĭmabāris, existĭmabāre |
| III sing. | existĭmabātur |
| I plur. | existĭmabāmur |
| II plur. | existĭmabamĭni |
| III plur. | existĭmabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | existĭmābor |
| II sing. | existĭmabĕris, existĭmabĕre |
| III sing. | existĭmabĭtur |
| I plur. | existĭmabĭmur |
| II plur. | existĭmabimĭni |
| III plur. | existĭmabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | existimatus, a, um sum |
| II sing. | existimatus, a, um es |
| III sing. | existimatus, a, um est |
| I plur. | existimati, ae, a sumus |
| II plur. | existimati, ae, a estis |
| III plur. | existimati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | existimatus, a, um eram |
| II sing. | existimatus, a, um eras |
| III sing. | existimatus, a, um erat |
| I plur. | existimati, ae, a eramus |
| II plur. | existimati, ae, a eratis |
| III plur. | existimati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | existimatus, a, um ero |
| II sing. | existimatus, a, um eris |
| III sing. | existimatus, a, um erit |
| I plur. | existimati, ae, a erimus |
| II plur. | existimati, ae, a eritis |
| III plur. | existimati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | existĭmer |
| II sing. | existĭmēris, existĭmēre |
| III sing. | existĭmētur |
| I plur. | existĭmēmur |
| II plur. | existĭmemĭni |
| III plur. | existĭmentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | existĭmārer |
| II sing. | existĭmarēris, existĭmarēre |
| III sing. | existĭmarētur |
| I plur. | existĭmarēmur |
| II plur. | existĭmaremĭni |
| III plur. | existĭmarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | existimatus, a, um sim |
| II sing. | existimatus, a, um sis |
| III sing. | existimatus, a, um sit |
| I plur. | existimati, ae, a simus |
| II plur. | existimati, ae, a sitis |
| III plur. | existimati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | existimatus, a, um essem |
| II sing. | existimatus, a, um esses |
| III sing. | existimatus, a, um esset |
| I plur. | existimati, ae, a essemus |
| II plur. | existimati, ae, a essetis |
| III plur. | existimati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | existĭmāre |
| II plur. | existĭmamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | existĭmātor |
| III sing. | existĭmātor |
| II plur. | |
| III plur. | existĭmantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| existimatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| existĭmāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | existimatus, a, um esse |
| Plurale: | existimati, ae, a esse |
| FUTUR |
| existimatum esse |
| GERUNDIVO |
| existĭmandus, a, um | |