Déclinaison / Conjugueur latin
existumor - Diathèse passive
(existumo, existumas, existumavi, existumāre, existumatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | existumor |
| II sing. | existumāris, existumāre |
| III sing. | existumātur |
| I plur. | existumāmur |
| II plur. | existumamĭni |
| III plur. | existumantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | existumābar |
| II sing. | existumabāris, existumabāre |
| III sing. | existumabātur |
| I plur. | existumabāmur |
| II plur. | existumabamĭni |
| III plur. | existumabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | existumābor |
| II sing. | existumabĕris, existumabĕre |
| III sing. | existumabĭtur |
| I plur. | existumabĭmur |
| II plur. | existumabimĭni |
| III plur. | existumabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | existumatus, –a, –um sum |
| II sing. | existumatus, –a, –um es |
| III sing. | existumatus, –a, –um est |
| I plur. | existumati, –ae, –a sumus |
| II plur. | existumati, –ae, –a estis |
| III plur. | existumati, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | existumatus, –a, –um eram |
| II sing. | existumatus, –a, –um eras |
| III sing. | existumatus, –a, –um erat |
| I plur. | existumati, –ae, –a eramus |
| II plur. | existumati, –ae, –a eratis |
| III plur. | existumati, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | existumatus, –a, –um ero |
| II sing. | existumatus, –a, –um eris |
| III sing. | existumatus, –a, –um erit |
| I plur. | existumati, –ae, –a erimus |
| II plur. | existumati, –ae, –a eritis |
| III plur. | existumati, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | existumer |
| II sing. | existumēris, existumēre |
| III sing. | existumētur |
| I plur. | existumēmur |
| II plur. | existumemĭni |
| III plur. | existumentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | existumārer |
| II sing. | existumarēris, existumarēre |
| III sing. | existumarētur |
| I plur. | existumarēmur |
| II plur. | existumaremĭni |
| III plur. | existumarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | existumatus, –a, –um sim |
| II sing. | existumatus, –a, –um sis |
| III sing. | existumatus, –a, –um sit |
| I plur. | existumati, –ae, –a simus |
| II plur. | existumati, –ae, –a sitis |
| III plur. | existumati, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | existumatus, –a, –um essem |
| II sing. | existumatus, –a, –um esses |
| III sing. | existumatus, –a, –um esset |
| I plur. | existumati, –ae, –a essemus |
| II plur. | existumati, –ae, –a essetis |
| III plur. | existumati, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | existumāre |
| II plur. | existumamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | existumātor |
| III sing. | existumātor |
| II plur. | – |
| III plur. | existumantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| existumatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| existumāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | existumatus, –a, –um esse |
| Plurale: | existumati, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| existumatum esse |
| GERUNDIVO |
| existumandus, –a, –um |
| SUPIN |
| existumatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:EXISTUMOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
