Déclinaison / Conjugueur latin
expostŭlo - Diathèse active
(expostŭlo, expostŭlas, expostulavi, expostŭlāre, expostulatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | expostŭlo |
| II sing. | expostŭlas |
| III sing. | expostŭlat |
| I plur. | expostŭlāmus |
| II plur. | expostŭlātis |
| III plur. | expostŭlant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | expostŭlābam |
| II sing. | expostŭlābas |
| III sing. | expostŭlābat |
| I plur. | expostŭlabāmus |
| II plur. | expostŭlabātis |
| III plur. | expostŭlābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | expostŭlābo |
| II sing. | expostŭlābis |
| III sing. | expostŭlābit |
| I plur. | expostŭlabĭmus |
| II plur. | expostŭlabĭtis |
| III plur. | expostŭlābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | expostulavi |
| II sing. | expostulavisti |
| III sing. | expostulavit |
| I plur. | expostulavĭmus |
| II plur. | expostulavistis |
| III plur. | expostulavēreunt, expostulavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | expostulavĕram |
| II sing. | expostulavĕras |
| III sing. | expostulavĕrat |
| I plur. | expostulaverāmus |
| II plur. | expostulaverātis |
| III plur. | expostulavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | expostulavĕro |
| II sing. | expostulavĕris |
| III sing. | expostulavĕrit |
| I plur. | expostulaverĭmus |
| II plur. | expostulaverĭtis |
| III plur. | expostulavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | expostŭlem |
| II sing. | expostŭles |
| III sing. | expostŭlet |
| I plur. | expostŭlēmus |
| II plur. | expostŭlētis |
| III plur. | expostŭlent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | expostŭlārem |
| II sing. | expostŭlāres |
| III sing. | expostŭlāret |
| I plur. | expostŭlarēmus |
| II plur. | expostŭlarētis |
| III plur. | expostŭlārent |
| PARFAIT |
| I sing. | expostulavĕrim |
| II sing. | expostulavĕris |
| III sing. | expostulavĕrit |
| I plur. | expostulaverĭmus |
| II plur. | expostulaverĭtis |
| III plur. | expostulavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | expostulavissem |
| II sing. | expostulavisses |
| III sing. | expostulavisset |
| I plur. | expostulavissēmus |
| II plur. | expostulavissētis |
| III plur. | expostulavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | expostŭla |
| II plur. | expostŭlāte |
| FUTUR |
| II sing. | expostŭlāto |
| III sing. | expostŭlāto |
| II plur. | expostŭlatōte |
| III plur. | expostŭlanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| expostŭlans, antis |
| FUTUR |
| expostulatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| expostŭlāre |
| PARFAIT |
| expostulavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | expostulatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | expostulatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | expostŭlandi |
| Datif: | expostŭlando |
| Accusatif: | ad expostŭlandum |
| Ablatif: | expostŭlando |
| SUPIN |
| expostulatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:EXPOSTULO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|