Déclinaison / Conjugueur latin
expugnor - Diathèse passive
(expugno, expugnas, expugnavi, expugnāre, expugnatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | expugnor |
| II sing. | expugnāris, expugnāre |
| III sing. | expugnātur |
| I plur. | expugnāmur |
| II plur. | expugnamĭni |
| III plur. | expugnantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | expugnābar |
| II sing. | expugnabāris, expugnabāre |
| III sing. | expugnabātur |
| I plur. | expugnabāmur |
| II plur. | expugnabamĭni |
| III plur. | expugnabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | expugnābor |
| II sing. | expugnabĕris, expugnabĕre |
| III sing. | expugnabĭtur |
| I plur. | expugnabĭmur |
| II plur. | expugnabimĭni |
| III plur. | expugnabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | expugnatus, –a, –um sum |
| II sing. | expugnatus, –a, –um es |
| III sing. | expugnatus, –a, –um est |
| I plur. | expugnati, –ae, –a sumus |
| II plur. | expugnati, –ae, –a estis |
| III plur. | expugnati, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | expugnatus, –a, –um eram |
| II sing. | expugnatus, –a, –um eras |
| III sing. | expugnatus, –a, –um erat |
| I plur. | expugnati, –ae, –a eramus |
| II plur. | expugnati, –ae, –a eratis |
| III plur. | expugnati, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | expugnatus, –a, –um ero |
| II sing. | expugnatus, –a, –um eris |
| III sing. | expugnatus, –a, –um erit |
| I plur. | expugnati, –ae, –a erimus |
| II plur. | expugnati, –ae, –a eritis |
| III plur. | expugnati, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | expugner |
| II sing. | expugnēris, expugnēre |
| III sing. | expugnētur |
| I plur. | expugnēmur |
| II plur. | expugnemĭni |
| III plur. | expugnentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | expugnārer |
| II sing. | expugnarēris, expugnarēre |
| III sing. | expugnarētur |
| I plur. | expugnarēmur |
| II plur. | expugnaremĭni |
| III plur. | expugnarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | expugnatus, –a, –um sim |
| II sing. | expugnatus, –a, –um sis |
| III sing. | expugnatus, –a, –um sit |
| I plur. | expugnati, –ae, –a simus |
| II plur. | expugnati, –ae, –a sitis |
| III plur. | expugnati, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | expugnatus, –a, –um essem |
| II sing. | expugnatus, –a, –um esses |
| III sing. | expugnatus, –a, –um esset |
| I plur. | expugnati, –ae, –a essemus |
| II plur. | expugnati, –ae, –a essetis |
| III plur. | expugnati, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | expugnāre |
| II plur. | expugnamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | expugnātor |
| III sing. | expugnātor |
| II plur. | – |
| III plur. | expugnantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| expugnatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| expugnāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | expugnatus, –a, –um esse |
| Plurale: | expugnati, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| expugnatum esse |
| GERUNDIVO |
| expugnandus, –a, –um |
| SUPIN |
| expugnatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:EXPUGNOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
