Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | grunnĭo |
| II sing. | grunnis |
| III sing. | grunnit |
| I plur. | grunnīmus |
| II plur. | grunnītis |
| III plur. | grunnĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | grunniēbam |
| II sing. | grunniēbas |
| III sing. | grunniēbat |
| I plur. | grunniebāmus |
| II plur. | grunniebātis |
| III plur. | grunniēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | grunnĭam |
| II sing. | grunnĭes |
| III sing. | grunnĭet |
| I plur. | grunniēmus |
| II plur. | grunniētis |
| III plur. | grunnĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | grunnii o grunnivi |
| II sing. | grunniisti o grunnivisti |
| III sing. | grunniit o grunnivit |
| I plur. | grunniĭmus o grunnivĭmus |
| II plur. | grunniistis o grunnivistis |
| III plur. | grunniērunt o grunnivērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | grunniĕram o grunnivĕram |
| II sing. | grunniĕras o grunnivĕras |
| III sing. | grunniĕrat o grunnivĕrat |
| I plur. | grunnierāmus o grunniverāmus |
| II plur. | grunnierātis o grunniverātis |
| III plur. | grunniĕrant o grunnivĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | grunniĕro o grunnivĕro |
| II sing. | grunniĕris o grunnivĕris |
| III sing. | grunniĕrit o grunnivĕrit |
| I plur. | grunnierĭmus o grunniverĭmus |
| II plur. | grunnierĭtis o grunniverĭtis |
| III plur. | grunniĕrint o grunnivĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | grunnĭam |
| II sing. | grunnĭas |
| III sing. | grunnĭat |
| I plur. | grunniāmus |
| II plur. | grunniātis |
| III plur. | grunnĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | grunnīrem |
| II sing. | grunnīres |
| III sing. | grunnīret |
| I plur. | grunnirēmus |
| II plur. | grunnirētis |
| III plur. | grunnirent |
| PARFAIT |
| I sing. | grunniĕrim o grunnivĕrim |
| II sing. | grunniĕris o grunnivĕris |
| III sing. | grunniĕrit o grunnivĕrit |
| I plur. | grunnierĭmus o grunniverĭmus |
| II plur. | grunnierĭtis o grunniverĭtis |
| III plur. | grunniĕrint o grunnivĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | grunniissem o grunnivissem |
| II sing. | grunniisses o grunnivisses |
| III sing. | grunniisset o grunnivisset |
| I plur. | grunniissēmus o grunnivissēmus |
| II plur. | grunniissētis o grunnivissētis |
| III plur. | grunniissent o grunnivissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | grunni |
| II plur. | grunnīte |
| FUTUR |
| II sing. | grunnīto |
| III sing. | grunnīto |
| II plur. | grunnitōte |
| III plur. | grunniunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| grunniens, ientis |
| FUTUR |
| grunnitūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| grunnīre |
| PARFAIT |
| grunniisse o grunnivisse |
| FUTUR |
| Singolare: | grunnitūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | grunnitūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | grunniendi |
| Datif: | grunniendo |
| Accusatif: | ad grunniendum |
| Ablatif: | grunniendo |
| SUPIN |
| grunnitum |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:GRUNNIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|