Déclinaison / Conjugueur latin
hŏnestor - Diathèse passive
(hŏnesto, hŏnestas, honestavi, hŏnestāre, honestatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | hŏnestor |
| II sing. | hŏnestāris, hŏnestāre |
| III sing. | hŏnestātur |
| I plur. | hŏnestāmur |
| II plur. | hŏnestamĭni |
| III plur. | hŏnestantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | hŏnestābar |
| II sing. | hŏnestabāris, hŏnestabāre |
| III sing. | hŏnestabātur |
| I plur. | hŏnestabāmur |
| II plur. | hŏnestabamĭni |
| III plur. | hŏnestabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | hŏnestābor |
| II sing. | hŏnestabĕris, hŏnestabĕre |
| III sing. | hŏnestabĭtur |
| I plur. | hŏnestabĭmur |
| II plur. | hŏnestabimĭni |
| III plur. | hŏnestabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | honestatus, a, um sum |
| II sing. | honestatus, a, um es |
| III sing. | honestatus, a, um est |
| I plur. | honestati, ae, a sumus |
| II plur. | honestati, ae, a estis |
| III plur. | honestati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | honestatus, a, um eram |
| II sing. | honestatus, a, um eras |
| III sing. | honestatus, a, um erat |
| I plur. | honestati, ae, a eramus |
| II plur. | honestati, ae, a eratis |
| III plur. | honestati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | honestatus, a, um ero |
| II sing. | honestatus, a, um eris |
| III sing. | honestatus, a, um erit |
| I plur. | honestati, ae, a erimus |
| II plur. | honestati, ae, a eritis |
| III plur. | honestati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | hŏnester |
| II sing. | hŏnestēris, hŏnestēre |
| III sing. | hŏnestētur |
| I plur. | hŏnestēmur |
| II plur. | hŏnestemĭni |
| III plur. | hŏnestentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | hŏnestārer |
| II sing. | hŏnestarēris, hŏnestarēre |
| III sing. | hŏnestarētur |
| I plur. | hŏnestarēmur |
| II plur. | hŏnestaremĭni |
| III plur. | hŏnestarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | honestatus, a, um sim |
| II sing. | honestatus, a, um sis |
| III sing. | honestatus, a, um sit |
| I plur. | honestati, ae, a simus |
| II plur. | honestati, ae, a sitis |
| III plur. | honestati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | honestatus, a, um essem |
| II sing. | honestatus, a, um esses |
| III sing. | honestatus, a, um esset |
| I plur. | honestati, ae, a essemus |
| II plur. | honestati, ae, a essetis |
| III plur. | honestati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | hŏnestāre |
| II plur. | hŏnestamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | hŏnestātor |
| III sing. | hŏnestātor |
| II plur. | |
| III plur. | hŏnestantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| honestatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| hŏnestāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | honestatus, a, um esse |
| Plurale: | honestati, ae, a esse |
| FUTUR |
| honestatum esse |
| GERUNDIVO |
| hŏnestandus, a, um | |