Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | immeritus |
| Gen. | immeriti |
| Dat. | immerito |
| Acc. | immeritum |
| Abl. | immerito |
| Voc. | immerite |
| PLURIEL |
| Nom. | immeriti |
| Gen. | immeritōrum |
| Dat. | immeritis |
| Acc. | immeritos |
| Abl. | immeritis |
| Voc. | immeriti |
| SINGULIER |
| Nom. | immerită |
| Gen. | immeritae |
| Dat. | immeritae |
| Acc. | immeritam |
| Abl. | immeritā |
| Voc. | immerită |
| PLURIEL |
| Nom. | immeritae |
| Gen. | immeritārum |
| Dat. | immeritis |
| Acc. | immeritas |
| Abl. | immeritis |
| Voc. | immeritae |
| SINGULIER |
| Nom. | immeritum |
| Gen. | immeriti |
| Dat. | immerito |
| Acc. | immeritum |
| Abl. | immerito |
| Voc. | immeritum |
| PLURIEL |
| Nom. | immerita |
| Gen. | immeritōrum |
| Dat. | immeritis |
| Acc. | immerita |
| Abl. | immeritis | |