Déclinaison / Conjugueur latin
impertĭo - Diathèse active
(impertĭo, impertis, impertii, impertīre, impertitum)
verbe transitif IV conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | impertĭo |
| II sing. | impertis |
| III sing. | impertit |
| I plur. | impertīmus |
| II plur. | impertītis |
| III plur. | impertĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | impertiēbam |
| II sing. | impertiēbas |
| III sing. | impertiēbat |
| I plur. | impertiebāmus |
| II plur. | impertiebātis |
| III plur. | impertiēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | impertĭam |
| II sing. | impertĭes |
| III sing. | impertĭet |
| I plur. | impertiēmus |
| II plur. | impertiētis |
| III plur. | impertĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | impertii o impertivi |
| II sing. | impertiisti o impertivisti |
| III sing. | impertiit o impertivit |
| I plur. | impertiĭmus o impertivĭmus |
| II plur. | impertiistis o impertivistis |
| III plur. | impertiērunt o impertivērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | impertiĕram o impertivĕram |
| II sing. | impertiĕras o impertivĕras |
| III sing. | impertiĕrat o impertivĕrat |
| I plur. | impertierāmus o impertiverāmus |
| II plur. | impertierātis o impertiverātis |
| III plur. | impertiĕrant o impertivĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | impertiĕro o impertivĕro |
| II sing. | impertiĕris o impertivĕris |
| III sing. | impertiĕrit o impertivĕrit |
| I plur. | impertierĭmus o impertiverĭmus |
| II plur. | impertierĭtis o impertiverĭtis |
| III plur. | impertiĕrint o impertivĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | impertĭam |
| II sing. | impertĭas |
| III sing. | impertĭat |
| I plur. | impertiāmus |
| II plur. | impertiātis |
| III plur. | impertĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | impertīrem |
| II sing. | impertīres |
| III sing. | impertīret |
| I plur. | impertirēmus |
| II plur. | impertirētis |
| III plur. | impertīrent |
| PARFAIT |
| I sing. | impertiĕrim o impertivĕrim |
| II sing. | impertiĕris o impertivĕris |
| III sing. | impertiĕrit o impertivĕrit |
| I plur. | impertierĭmus o impertiverĭmus |
| II plur. | impertierĭtis o impertiverĭtis |
| III plur. | impertiĕrint o impertivĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | impertiissem o impertivissem |
| II sing. | impertiisses o impertivisses |
| III sing. | impertiisset o impertivisset |
| I plur. | impertiissēmus o impertivissēmus |
| II plur. | impertiissētis o impertivissētis |
| III plur. | impertiissent o impertivissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | imperti |
| II plur. | impertīte |
| FUTUR |
| II sing. | impertīto |
| III sing. | impertīto |
| II plur. | impertitōte |
| III plur. | impertiunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| impertiens, ientis |
| FUTUR |
| impertitūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| impertīre |
| PARFAIT |
| impertiisse o impertivisse |
| FUTUR |
| Singolare: | impertitūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | impertitūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | impertiendi |
| Datif: | impertiendo |
| Accusatif: | ad impertiendum |
| Ablatif: | impertiendo |
| SUPIN |
| impertitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:IMPERTIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|