Déclinaison / Conjugueur latin
impĕtror - Diathèse passive
(impĕtro, impĕtras, impetravi, impĕtrāre, impetratum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | impĕtror |
| II sing. | impĕtrāris, impĕtrāre |
| III sing. | impĕtrātur |
| I plur. | impĕtrāmur |
| II plur. | impĕtramĭni |
| III plur. | impĕtrantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | impĕtrābar |
| II sing. | impĕtrabāris, impĕtrabāre |
| III sing. | impĕtrabātur |
| I plur. | impĕtrabāmur |
| II plur. | impĕtrabamĭni |
| III plur. | impĕtrabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | impĕtrābor |
| II sing. | impĕtrabĕris, impĕtrabĕre |
| III sing. | impĕtrabĭtur |
| I plur. | impĕtrabĭmur |
| II plur. | impĕtrabimĭni |
| III plur. | impĕtrabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | impetratus, a, um sum |
| II sing. | impetratus, a, um es |
| III sing. | impetratus, a, um est |
| I plur. | impetrati, ae, a sumus |
| II plur. | impetrati, ae, a estis |
| III plur. | impetrati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | impetratus, a, um eram |
| II sing. | impetratus, a, um eras |
| III sing. | impetratus, a, um erat |
| I plur. | impetrati, ae, a eramus |
| II plur. | impetrati, ae, a eratis |
| III plur. | impetrati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | impetratus, a, um ero |
| II sing. | impetratus, a, um eris |
| III sing. | impetratus, a, um erit |
| I plur. | impetrati, ae, a erimus |
| II plur. | impetrati, ae, a eritis |
| III plur. | impetrati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | impĕtrer |
| II sing. | impĕtrēris, impĕtrēre |
| III sing. | impĕtrētur |
| I plur. | impĕtrēmur |
| II plur. | impĕtremĭni |
| III plur. | impĕtrentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | impĕtrārer |
| II sing. | impĕtrarēris, impĕtrarēre |
| III sing. | impĕtrarētur |
| I plur. | impĕtrarēmur |
| II plur. | impĕtraremĭni |
| III plur. | impĕtrarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | impetratus, a, um sim |
| II sing. | impetratus, a, um sis |
| III sing. | impetratus, a, um sit |
| I plur. | impetrati, ae, a simus |
| II plur. | impetrati, ae, a sitis |
| III plur. | impetrati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | impetratus, a, um essem |
| II sing. | impetratus, a, um esses |
| III sing. | impetratus, a, um esset |
| I plur. | impetrati, ae, a essemus |
| II plur. | impetrati, ae, a essetis |
| III plur. | impetrati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | impĕtrāre |
| II plur. | impĕtramĭni |
| FUTUR |
| II sing. | impĕtrātor |
| III sing. | impĕtrātor |
| II plur. | |
| III plur. | impĕtrantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| impetratus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| impĕtrāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | impetratus, a, um esse |
| Plurale: | impetrati, ae, a esse |
| FUTUR |
| impetratum esse |
| GERUNDIVO |
| impĕtrandus, a, um | |