Déclinaison / Conjugueur latin
imporcĭo - Diathèse active
(imporcĭo, imporcis, imporcii, imporcīre, imporcitum)
verbe transitif IV conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | imporcĭo |
| II sing. | imporcis |
| III sing. | imporcit |
| I plur. | imporcīmus |
| II plur. | imporcītis |
| III plur. | imporcĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | imporciēbam |
| II sing. | imporciēbas |
| III sing. | imporciēbat |
| I plur. | imporciebāmus |
| II plur. | imporciebātis |
| III plur. | imporciēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | imporcĭam |
| II sing. | imporcĭes |
| III sing. | imporcĭet |
| I plur. | imporciēmus |
| II plur. | imporciētis |
| III plur. | imporcĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | imporcii o imporcivi |
| II sing. | imporciisti o imporcivisti |
| III sing. | imporciit o imporcivit |
| I plur. | imporciĭmus o imporcivĭmus |
| II plur. | imporciistis o imporcivistis |
| III plur. | imporciērunt o imporcivērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | imporciĕram o imporcivĕram |
| II sing. | imporciĕras o imporcivĕras |
| III sing. | imporciĕrat o imporcivĕrat |
| I plur. | imporcierāmus o imporciverāmus |
| II plur. | imporcierātis o imporciverātis |
| III plur. | imporciĕrant o imporcivĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | imporciĕro o imporcivĕro |
| II sing. | imporciĕris o imporcivĕris |
| III sing. | imporciĕrit o imporcivĕrit |
| I plur. | imporcierĭmus o imporciverĭmus |
| II plur. | imporcierĭtis o imporciverĭtis |
| III plur. | imporciĕrint o imporcivĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | imporcĭam |
| II sing. | imporcĭas |
| III sing. | imporcĭat |
| I plur. | imporciāmus |
| II plur. | imporciātis |
| III plur. | imporcĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | imporcīrem |
| II sing. | imporcīres |
| III sing. | imporcīret |
| I plur. | imporcirēmus |
| II plur. | imporcirētis |
| III plur. | imporcīrent |
| PARFAIT |
| I sing. | imporciĕrim o imporcivĕrim |
| II sing. | imporciĕris o imporcivĕris |
| III sing. | imporciĕrit o imporcivĕrit |
| I plur. | imporcierĭmus o imporciverĭmus |
| II plur. | imporcierĭtis o imporciverĭtis |
| III plur. | imporciĕrint o imporcivĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | imporciissem o imporcivissem |
| II sing. | imporciisses o imporcivisses |
| III sing. | imporciisset o imporcivisset |
| I plur. | imporciissēmus o imporcivissēmus |
| II plur. | imporciissētis o imporcivissētis |
| III plur. | imporciissent o imporcivissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | imporci |
| II plur. | imporcīte |
| FUTUR |
| II sing. | imporcīto |
| III sing. | imporcīto |
| II plur. | imporcitōte |
| III plur. | imporciunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| imporciens, ientis |
| FUTUR |
| imporcitūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| imporcīre |
| PARFAIT |
| imporciisse o imporcivisse |
| FUTUR |
| Singolare: | imporcitūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | imporcitūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | imporciendi |
| Datif: | imporciendo |
| Accusatif: | ad imporciendum |
| Ablatif: | imporciendo |
| SUPIN |
| imporcitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:IMPORCIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|