Déclinaison / Conjugueur latin
incăvillor - Diathèse active
(incăvillor, incăvillāris, incăvillāri, incavillatus, incavillatum)
verbe transitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | incăvillor |
| II sing. | incăvillāris, incăvillāre |
| III sing. | incăvillātur |
| I plur. | incăvillāmur |
| II plur. | incăvillamĭni |
| III plur. | incăvillantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | incăvillābar |
| II sing. | incăvillabāris, incăvillabāre |
| III sing. | incăvillabātur |
| I plur. | incăvillabāmur |
| II plur. | incăvillabamĭni |
| III plur. | incăvillabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | incăvillābor |
| II sing. | incăvillabĕris, incăvillabĕre |
| III sing. | incăvillabĭtur |
| I plur. | incăvillabĭmur |
| II plur. | incăvillabimĭni |
| III plur. | incăvillabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | incavillatus, a, um sum |
| II sing. | incavillatus, a, um es |
| III sing. | incavillatus, a, um est |
| I plur. | incavillati, ae, a sumus |
| II plur. | incavillati, ae, a estis |
| III plur. | incavillati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | incavillatus, a, um eram |
| II sing. | incavillatus, a, um eras |
| III sing. | incavillatus, a, um erat |
| I plur. | incavillati, ae, a eramus |
| II plur. | incavillati, ae, a eratis |
| III plur. | incavillati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | incavillatus, a, um ero |
| II sing. | incavillatus, a, um eris |
| III sing. | incavillatus, a, um erit |
| I plur. | incavillati, ae, a erimus |
| II plur. | incavillati, ae, a eritis |
| III plur. | incavillati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | incăviller |
| II sing. | incăvillēris, incăvillēre |
| III sing. | incăvillētur |
| I plur. | incăvillēmur |
| II plur. | incăvillemĭni |
| III plur. | incăvillentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | incăvillārer |
| II sing. | incăvillarēris, incăvillarēre |
| III sing. | incăvillarētur |
| I plur. | incăvillarēmur |
| II plur. | incăvillaremĭni |
| III plur. | incăvillarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | incavillatus, a, um sim |
| II sing. | incavillatus, a, um sis |
| III sing. | incavillatus, a, um sit |
| I plur. | incavillati, ae, a simus |
| II plur. | incavillati, ae, a sitis |
| III plur. | incavillati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | incavillatus, a, um essem |
| II sing. | incavillatus, a, um esses |
| III sing. | incavillatus, a, um esset |
| I plur. | incavillati, ae, a essemus |
| II plur. | incavillati, ae, a essetis |
| III plur. | incavillati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | incăvillāre |
| II plur. | incăvillamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | incăvillātor |
| III sing. | incăvillātor |
| II plur. | |
| III plur. | incăvillantor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| incăvillāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | incavillatus, a, um esse |
| Plurale: | incavillati, ae, a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | incavillatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | incavillatūros, as, a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| incăvillans, antis |
| FUTUR |
| incavillatūrūs, a, ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | incavillatum |
| Passivo: | incavillatu |
| GERUNDIF |
| Génitif: | incăvillandi |
| Datif: | incăvillando |
| Accusatif: | incăvillandum |
| Ablatif: | incăvillando |
| |
| GERUNDIVO |
| incăvillandus, a, um |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INCAVILLOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|