Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | incĭtor |
| II sing. | incĭtāris, incĭtāre |
| III sing. | incĭtātur |
| I plur. | incĭtāmur |
| II plur. | incĭtamĭni |
| III plur. | incĭtantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | incĭtābar |
| II sing. | incĭtabāris, incĭtabāre |
| III sing. | incĭtabātur |
| I plur. | incĭtabāmur |
| II plur. | incĭtabamĭni |
| III plur. | incĭtabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | incĭtābor |
| II sing. | incĭtabĕris, incĭtabĕre |
| III sing. | incĭtabĭtur |
| I plur. | incĭtabĭmur |
| II plur. | incĭtabimĭni |
| III plur. | incĭtabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | incitatus, –a, –um sum |
| II sing. | incitatus, –a, –um es |
| III sing. | incitatus, –a, –um est |
| I plur. | incitati, –ae, –a sumus |
| II plur. | incitati, –ae, –a estis |
| III plur. | incitati, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | incitatus, –a, –um eram |
| II sing. | incitatus, –a, –um eras |
| III sing. | incitatus, –a, –um erat |
| I plur. | incitati, –ae, –a eramus |
| II plur. | incitati, –ae, –a eratis |
| III plur. | incitati, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | incitatus, –a, –um ero |
| II sing. | incitatus, –a, –um eris |
| III sing. | incitatus, –a, –um erit |
| I plur. | incitati, –ae, –a erimus |
| II plur. | incitati, –ae, –a eritis |
| III plur. | incitati, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | incĭter |
| II sing. | incĭtēris, incĭtēre |
| III sing. | incĭtētur |
| I plur. | incĭtēmur |
| II plur. | incĭtemĭni |
| III plur. | incĭtentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | incĭtārer |
| II sing. | incĭtarēris, incĭtarēre |
| III sing. | incĭtarētur |
| I plur. | incĭtarēmur |
| II plur. | incĭtaremĭni |
| III plur. | incĭtarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | incitatus, –a, –um sim |
| II sing. | incitatus, –a, –um sis |
| III sing. | incitatus, –a, –um sit |
| I plur. | incitati, –ae, –a simus |
| II plur. | incitati, –ae, –a sitis |
| III plur. | incitati, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | incitatus, –a, –um essem |
| II sing. | incitatus, –a, –um esses |
| III sing. | incitatus, –a, –um esset |
| I plur. | incitati, –ae, –a essemus |
| II plur. | incitati, –ae, –a essetis |
| III plur. | incitati, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | incĭtāre |
| II plur. | incĭtamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | incĭtātor |
| III sing. | incĭtātor |
| II plur. | – |
| III plur. | incĭtantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| incitatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| incĭtāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | incitatus, –a, –um esse |
| Plurale: | incitati, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| incitatum esse |
| GERUNDIVO |
| incĭtandus, –a, –um |
| SUPIN |
| incitatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INCITOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
