Déclinaison / Conjugueur latin
inconcĭlĭor - Diathèse passive
(inconcĭlĭo, inconcĭlĭas, inconciliavi, inconcĭlĭāre, inconciliatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | inconcĭlĭor |
| II sing. | inconcĭlĭāris, inconcĭlĭāre |
| III sing. | inconcĭlĭātur |
| I plur. | inconcĭlĭāmur |
| II plur. | inconcĭlĭamĭni |
| III plur. | inconcĭlĭantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | inconcĭlĭābar |
| II sing. | inconcĭlĭabāris, inconcĭlĭabāre |
| III sing. | inconcĭlĭabātur |
| I plur. | inconcĭlĭabāmur |
| II plur. | inconcĭlĭabamĭni |
| III plur. | inconcĭlĭabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | inconcĭlĭābor |
| II sing. | inconcĭlĭabĕris, inconcĭlĭabĕre |
| III sing. | inconcĭlĭabĭtur |
| I plur. | inconcĭlĭabĭmur |
| II plur. | inconcĭlĭabimĭni |
| III plur. | inconcĭlĭabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | inconciliatus, a, um sum |
| II sing. | inconciliatus, a, um es |
| III sing. | inconciliatus, a, um est |
| I plur. | inconciliati, ae, a sumus |
| II plur. | inconciliati, ae, a estis |
| III plur. | inconciliati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | inconciliatus, a, um eram |
| II sing. | inconciliatus, a, um eras |
| III sing. | inconciliatus, a, um erat |
| I plur. | inconciliati, ae, a eramus |
| II plur. | inconciliati, ae, a eratis |
| III plur. | inconciliati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | inconciliatus, a, um ero |
| II sing. | inconciliatus, a, um eris |
| III sing. | inconciliatus, a, um erit |
| I plur. | inconciliati, ae, a erimus |
| II plur. | inconciliati, ae, a eritis |
| III plur. | inconciliati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | inconcĭlĭer |
| II sing. | inconcĭlĭēris, inconcĭlĭēre |
| III sing. | inconcĭlĭētur |
| I plur. | inconcĭlĭēmur |
| II plur. | inconcĭlĭemĭni |
| III plur. | inconcĭlĭentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | inconcĭlĭārer |
| II sing. | inconcĭlĭarēris, inconcĭlĭarēre |
| III sing. | inconcĭlĭarētur |
| I plur. | inconcĭlĭarēmur |
| II plur. | inconcĭlĭaremĭni |
| III plur. | inconcĭlĭarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | inconciliatus, a, um sim |
| II sing. | inconciliatus, a, um sis |
| III sing. | inconciliatus, a, um sit |
| I plur. | inconciliati, ae, a simus |
| II plur. | inconciliati, ae, a sitis |
| III plur. | inconciliati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | inconciliatus, a, um essem |
| II sing. | inconciliatus, a, um esses |
| III sing. | inconciliatus, a, um esset |
| I plur. | inconciliati, ae, a essemus |
| II plur. | inconciliati, ae, a essetis |
| III plur. | inconciliati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | inconcĭlĭāre |
| II plur. | inconcĭlĭamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | inconcĭlĭātor |
| III sing. | inconcĭlĭātor |
| II plur. | |
| III plur. | inconcĭlĭantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| inconciliatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| inconcĭlĭāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | inconciliatus, a, um esse |
| Plurale: | inconciliati, ae, a esse |
| FUTUR |
| inconciliatum esse |
| GERUNDIVO |
| inconcĭlĭandus, a, um | |