Déclinaison / Conjugueur latin
incrĕpĭto - Diathèse active
(incrĕpĭto, incrĕpĭtas, increpitavi, incrĕpĭtāre, increpitatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | incrĕpĭto |
| II sing. | incrĕpĭtas |
| III sing. | incrĕpĭtat |
| I plur. | incrĕpĭtāmus |
| II plur. | incrĕpĭtātis |
| III plur. | incrĕpĭtant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | incrĕpĭtābam |
| II sing. | incrĕpĭtābas |
| III sing. | incrĕpĭtābat |
| I plur. | incrĕpĭtabāmus |
| II plur. | incrĕpĭtabātis |
| III plur. | incrĕpĭtābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | incrĕpĭtābo |
| II sing. | incrĕpĭtābis |
| III sing. | incrĕpĭtābit |
| I plur. | incrĕpĭtabĭmus |
| II plur. | incrĕpĭtabĭtis |
| III plur. | incrĕpĭtābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | increpitavi |
| II sing. | increpitavisti |
| III sing. | increpitavit |
| I plur. | increpitavĭmus |
| II plur. | increpitavistis |
| III plur. | increpitavēreunt, increpitavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | increpitavĕram |
| II sing. | increpitavĕras |
| III sing. | increpitavĕrat |
| I plur. | increpitaverāmus |
| II plur. | increpitaverātis |
| III plur. | increpitavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | increpitavĕro |
| II sing. | increpitavĕris |
| III sing. | increpitavĕrit |
| I plur. | increpitaverĭmus |
| II plur. | increpitaverĭtis |
| III plur. | increpitavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | incrĕpĭtem |
| II sing. | incrĕpĭtes |
| III sing. | incrĕpĭtet |
| I plur. | incrĕpĭtēmus |
| II plur. | incrĕpĭtētis |
| III plur. | incrĕpĭtent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | incrĕpĭtārem |
| II sing. | incrĕpĭtāres |
| III sing. | incrĕpĭtāret |
| I plur. | incrĕpĭtarēmus |
| II plur. | incrĕpĭtarētis |
| III plur. | incrĕpĭtārent |
| PARFAIT |
| I sing. | increpitavĕrim |
| II sing. | increpitavĕris |
| III sing. | increpitavĕrit |
| I plur. | increpitaverĭmus |
| II plur. | increpitaverĭtis |
| III plur. | increpitavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | increpitavissem |
| II sing. | increpitavisses |
| III sing. | increpitavisset |
| I plur. | increpitavissēmus |
| II plur. | increpitavissētis |
| III plur. | increpitavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | incrĕpĭta |
| II plur. | incrĕpĭtāte |
| FUTUR |
| II sing. | incrĕpĭtāto |
| III sing. | incrĕpĭtāto |
| II plur. | incrĕpĭtatōte |
| III plur. | incrĕpĭtanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| incrĕpĭtans, antis |
| FUTUR |
| increpitatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| incrĕpĭtāre |
| PARFAIT |
| increpitavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | increpitatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | increpitatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | incrĕpĭtandi |
| Datif: | incrĕpĭtando |
| Accusatif: | ad incrĕpĭtandum |
| Ablatif: | incrĕpĭtando |
| SUPIN |
| increpitatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INCREPITO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|