Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | indubitandus |
| Gen. | indubitandi |
| Dat. | indubitando |
| Acc. | indubitandum |
| Abl. | indubitando |
| Voc. | indubitande |
| PLURIEL |
| Nom. | indubitandi |
| Gen. | indubitandōrum |
| Dat. | indubitandis |
| Acc. | indubitandos |
| Abl. | indubitandis |
| Voc. | indubitandi |
| SINGULIER |
| Nom. | indubitandă |
| Gen. | indubitandae |
| Dat. | indubitandae |
| Acc. | indubitandam |
| Abl. | indubitandā |
| Voc. | indubitandă |
| PLURIEL |
| Nom. | indubitandae |
| Gen. | indubitandārum |
| Dat. | indubitandis |
| Acc. | indubitandas |
| Abl. | indubitandis |
| Voc. | indubitandae |
| SINGULIER |
| Nom. | indubitandum |
| Gen. | indubitandi |
| Dat. | indubitando |
| Acc. | indubitandum |
| Abl. | indubitando |
| Voc. | indubitandum |
| PLURIEL |
| Nom. | indubitanda |
| Gen. | indubitandōrum |
| Dat. | indubitandis |
| Acc. | indubitanda |
| Abl. | indubitandis | |