Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | inmanis |
| Gen. | inmanis |
| Dat. | inmani |
| Acc. | inmanem |
| Abl. | inmani |
| Voc. | inmanis |
| PLURIEL |
| Nom. | inmanes |
| Gen. | inmanĭum |
| Dat. | inmanĭbus |
| Acc. | inmanes |
| Abl. | inmanĭbus |
| Voc. | inmanes |
| SINGULIER |
| Nom. | inmanis |
| Gen. | inmanis |
| Dat. | inmani |
| Acc. | inmanem |
| Abl. | inmani |
| Voc. | inmanis |
| PLURIEL |
| Nom. | inmanes |
| Gen. | inmanĭum |
| Dat. | inmanĭbus |
| Acc. | inmanes |
| Abl. | inmanĭbus |
| Voc. | inmanes |
| SINGULIER |
| Nom. | inmane |
| Gen. | inmanis |
| Dat. | inmani |
| Acc. | inmane |
| Abl. | inmani |
| Voc. | inmane |
| PLURIEL |
| Nom. | inmanĭa |
| Gen. | inmanĭum |
| Dat. | inmanĭbus |
| Acc. | inmanĭa |
| Abl. | inmanĭbus | |