Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | inmĕrens |
| Gen. | inmerentis |
| Dat. | inmerenti |
| Acc. | inmerentem |
| Abl. | inmerenti |
| Voc. | inmĕrens |
| PLURIEL |
| Nom. | inmerentes |
| Gen. | inmerentĭum |
| Dat. | inmerentĭbus |
| Acc. | inmerentes |
| Abl. | inmerentĭbus |
| Voc. | inmerentes |
| SINGULIER |
| Nom. | inmĕrens |
| Gen. | inmerentis |
| Dat. | inmerenti |
| Acc. | inmerentem |
| Abl. | inmerenti |
| Voc. | inmĕrens |
| PLURIEL |
| Nom. | inmerentes |
| Gen. | inmerentĭum |
| Dat. | inmerentĭbus |
| Acc. | inmerentes |
| Abl. | inmerentĭbus |
| Voc. | inmerentes |
| SINGULIER |
| Nom. | inmĕrens |
| Gen. | inmerentis |
| Dat. | inmerenti |
| Acc. | inmĕrens |
| Abl. | inmerenti |
| Voc. | inmĕrens |
| PLURIEL |
| Nom. | inmerentĭa |
| Gen. | inmerentĭum |
| Dat. | inmerentĭbus |
| Acc. | inmerentĭa |
| Abl. | inmerentĭbus | |