Déclinaison / Conjugueur latin
innăto - Diathèse active
(innăto, innătas, innatavi, innătāre, innatatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | innăto |
| II sing. | innătas |
| III sing. | innătat |
| I plur. | innătāmus |
| II plur. | innătātis |
| III plur. | innătant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | innătābam |
| II sing. | innătābas |
| III sing. | innătābat |
| I plur. | innătabāmus |
| II plur. | innătabātis |
| III plur. | innătābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | innătābo |
| II sing. | innătābis |
| III sing. | innătābit |
| I plur. | innătabĭmus |
| II plur. | innătabĭtis |
| III plur. | innătābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | innatavi |
| II sing. | innatavisti |
| III sing. | innatavit |
| I plur. | innatavĭmus |
| II plur. | innatavistis |
| III plur. | innatavēreunt, innatavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | innatavĕram |
| II sing. | innatavĕras |
| III sing. | innatavĕrat |
| I plur. | innataverāmus |
| II plur. | innataverātis |
| III plur. | innatavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | innatavĕro |
| II sing. | innatavĕris |
| III sing. | innatavĕrit |
| I plur. | innataverĭmus |
| II plur. | innataverĭtis |
| III plur. | innatavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | innătem |
| II sing. | innătes |
| III sing. | innătet |
| I plur. | innătēmus |
| II plur. | innătētis |
| III plur. | innătent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | innătārem |
| II sing. | innătāres |
| III sing. | innătāret |
| I plur. | innătarēmus |
| II plur. | innătarētis |
| III plur. | innătārent |
| PARFAIT |
| I sing. | innatavĕrim |
| II sing. | innatavĕris |
| III sing. | innatavĕrit |
| I plur. | innataverĭmus |
| II plur. | innataverĭtis |
| III plur. | innatavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | innatavissem |
| II sing. | innatavisses |
| III sing. | innatavisset |
| I plur. | innatavissēmus |
| II plur. | innatavissētis |
| III plur. | innatavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | innăta |
| II plur. | innătāte |
| FUTUR |
| II sing. | innătāto |
| III sing. | innătāto |
| II plur. | innătatōte |
| III plur. | innătanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| innătans, antis |
| FUTUR |
| innatatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| innătāre |
| PARFAIT |
| innatavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | innatatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | innatatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | innătandi |
| Datif: | innătando |
| Accusatif: | ad innătandum |
| Ablatif: | innătando |
| SUPIN |
| innatatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INNATO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|