Déclinaison / Conjugueur latin
innător - Diathèse passive
(innăto, innătas, innatavi, innătāre, innatatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | innător |
| II sing. | innătāris, innătāre |
| III sing. | innătātur |
| I plur. | innătāmur |
| II plur. | innătamĭni |
| III plur. | innătantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | innătābar |
| II sing. | innătabāris, innătabāre |
| III sing. | innătabātur |
| I plur. | innătabāmur |
| II plur. | innătabamĭni |
| III plur. | innătabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | innătābor |
| II sing. | innătabĕris, innătabĕre |
| III sing. | innătabĭtur |
| I plur. | innătabĭmur |
| II plur. | innătabimĭni |
| III plur. | innătabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | innatatus, a, um sum |
| II sing. | innatatus, a, um es |
| III sing. | innatatus, a, um est |
| I plur. | innatati, ae, a sumus |
| II plur. | innatati, ae, a estis |
| III plur. | innatati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | innatatus, a, um eram |
| II sing. | innatatus, a, um eras |
| III sing. | innatatus, a, um erat |
| I plur. | innatati, ae, a eramus |
| II plur. | innatati, ae, a eratis |
| III plur. | innatati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | innatatus, a, um ero |
| II sing. | innatatus, a, um eris |
| III sing. | innatatus, a, um erit |
| I plur. | innatati, ae, a erimus |
| II plur. | innatati, ae, a eritis |
| III plur. | innatati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | innăter |
| II sing. | innătēris, innătēre |
| III sing. | innătētur |
| I plur. | innătēmur |
| II plur. | innătemĭni |
| III plur. | innătentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | innătārer |
| II sing. | innătarēris, innătarēre |
| III sing. | innătarētur |
| I plur. | innătarēmur |
| II plur. | innătaremĭni |
| III plur. | innătarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | innatatus, a, um sim |
| II sing. | innatatus, a, um sis |
| III sing. | innatatus, a, um sit |
| I plur. | innatati, ae, a simus |
| II plur. | innatati, ae, a sitis |
| III plur. | innatati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | innatatus, a, um essem |
| II sing. | innatatus, a, um esses |
| III sing. | innatatus, a, um esset |
| I plur. | innatati, ae, a essemus |
| II plur. | innatati, ae, a essetis |
| III plur. | innatati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | innătāre |
| II plur. | innătamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | innătātor |
| III sing. | innătātor |
| II plur. | |
| III plur. | innătantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| innatatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| innătāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | innatatus, a, um esse |
| Plurale: | innatati, ae, a esse |
| FUTUR |
| innatatum esse |
| GERUNDIVO |
| innătandus, a, um |
| SUPIN |
| innatatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INNATOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|