Déclinaison / Conjugueur latin
innōtesco - Diathèse active
(innōtesco, innōtescis, innōtescĕre, innotui)
verbe transitif e intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | innōtesco |
| II sing. | innōtescis |
| III sing. | innōtescit |
| I plur. | innōtescĭmus |
| II plur. | innōtescĭtis |
| III plur. | innōtescunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | innōtescēbam |
| II sing. | innōtescēbas |
| III sing. | innōtescēbat |
| I plur. | innōtescebāmus |
| II plur. | innōtescebātis |
| III plur. | innōtescēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | innōtescam |
| II sing. | innōtesces |
| III sing. | innōtescet |
| I plur. | innōtescēmus |
| II plur. | innōtescētis |
| III plur. | innōtescent |
| PARFAIT |
| I sing. | innotui |
| II sing. | innotuisti |
| III sing. | innotuit |
| I plur. | innotuĭmus |
| II plur. | innotuistis |
| III plur. | innotuērunt, innotuēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | innotuĕram |
| II sing. | innotuĕras |
| III sing. | innotuĕrat |
| I plur. | innotuerāmus |
| II plur. | innotuerātis |
| III plur. | innotuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | innotuĕro |
| II sing. | innotuĕris |
| III sing. | innotuĕrit |
| I plur. | innotuerĭmus |
| II plur. | innotuerĭtis |
| III plur. | innotuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | innōtescam |
| II sing. | innōtescas |
| III sing. | innōtescat |
| I plur. | innōtescāmus |
| II plur. | innōtescātis |
| III plur. | innōtescant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | innōtescĕrem |
| II sing. | innōtescĕres |
| III sing. | innōtescĕret |
| I plur. | innōtescerēmus |
| II plur. | innōtescerētis |
| III plur. | innōtescĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | innotuĕrim |
| II sing. | innotuĕris |
| III sing. | innotuĕrit |
| I plur. | innotuerĭmus |
| II plur. | innotuerĭtis |
| III plur. | innotuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | innotuissem |
| II sing. | innotuisses |
| III sing. | innotuisset |
| I plur. | innotuissēmus |
| II plur. | innotuissētis |
| III plur. | innotuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | innōtescĕ |
| II plur. | innōtescĭte |
| FUTUR |
| II sing. | innōtescĭto |
| III sing. | innōtescĭto |
| II plur. | innōtescitōte |
| III plur. | innōtescunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| innōtescens, entis |
| FUTUR |
| |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| innōtescĕre |
| PARFAIT |
| innotuisse |
| FUTUR |
| Singolare: | |
| Plurale: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | innōtescendi |
| Datif: | innōtescendo |
| Accusatif: | ad innōtescendum |
| Ablatif: | innōtescendo |
| SUPIN |
| |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INNOTESCO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|