Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | inoblitus |
| Gen. | inobliti |
| Dat. | inoblito |
| Acc. | inoblitum |
| Abl. | inoblito |
| Voc. | inoblite |
| PLURIEL |
| Nom. | inobliti |
| Gen. | inoblitōrum |
| Dat. | inoblitis |
| Acc. | inoblitos |
| Abl. | inoblitis |
| Voc. | inobliti |
| SINGULIER |
| Nom. | inoblită |
| Gen. | inoblitae |
| Dat. | inoblitae |
| Acc. | inoblitam |
| Abl. | inoblitā |
| Voc. | inoblită |
| PLURIEL |
| Nom. | inoblitae |
| Gen. | inoblitārum |
| Dat. | inoblitis |
| Acc. | inoblitas |
| Abl. | inoblitis |
| Voc. | inoblitae |
| SINGULIER |
| Nom. | inoblitum |
| Gen. | inobliti |
| Dat. | inoblito |
| Acc. | inoblitum |
| Abl. | inoblito |
| Voc. | inoblitum |
| PLURIEL |
| Nom. | inoblita |
| Gen. | inoblitōrum |
| Dat. | inoblitis |
| Acc. | inoblita |
| Abl. | inoblitis | |