Déclinaison / Conjugueur latin
inrōro - Diathèse active
(inrōro, inrōras, inroravi, inrōrāre, inroratum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | inrōro |
| II sing. | inrōras |
| III sing. | inrōrat |
| I plur. | inrōrāmus |
| II plur. | inrōrātis |
| III plur. | inrōrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | inrōrābam |
| II sing. | inrōrābas |
| III sing. | inrōrābat |
| I plur. | inrōrabāmus |
| II plur. | inrōrabātis |
| III plur. | inrōrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | inrōrābo |
| II sing. | inrōrābis |
| III sing. | inrōrābit |
| I plur. | inrōrabĭmus |
| II plur. | inrōrabĭtis |
| III plur. | inrōrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | inroravi |
| II sing. | inroravisti |
| III sing. | inroravit |
| I plur. | inroravĭmus |
| II plur. | inroravistis |
| III plur. | inroravēreunt, inroravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | inroravĕram |
| II sing. | inroravĕras |
| III sing. | inroravĕrat |
| I plur. | inroraverāmus |
| II plur. | inroraverātis |
| III plur. | inroravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | inroravĕro |
| II sing. | inroravĕris |
| III sing. | inroravĕrit |
| I plur. | inroraverĭmus |
| II plur. | inroraverĭtis |
| III plur. | inroravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | inrōrem |
| II sing. | inrōres |
| III sing. | inrōret |
| I plur. | inrōrēmus |
| II plur. | inrōrētis |
| III plur. | inrōrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | inrōrārem |
| II sing. | inrōrāres |
| III sing. | inrōrāret |
| I plur. | inrōrarēmus |
| II plur. | inrōrarētis |
| III plur. | inrōrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | inroravĕrim |
| II sing. | inroravĕris |
| III sing. | inroravĕrit |
| I plur. | inroraverĭmus |
| II plur. | inroraverĭtis |
| III plur. | inroravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | inroravissem |
| II sing. | inroravisses |
| III sing. | inroravisset |
| I plur. | inroravissēmus |
| II plur. | inroravissētis |
| III plur. | inroravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | inrōra |
| II plur. | inrōrāte |
| FUTUR |
| II sing. | inrōrāto |
| III sing. | inrōrāto |
| II plur. | inrōratōte |
| III plur. | inrōranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| inrōrans, antis |
| FUTUR |
| inroratūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| inrōrāre |
| PARFAIT |
| inroravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | inroratūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | inroratūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | inrōrandi |
| Datif: | inrōrando |
| Accusatif: | ad inrōrandum |
| Ablatif: | inrōrando |
| SUPIN |
| inroratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INRORO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|