Déclinaison / Conjugueur latin
insignĭo - Diathèse active
(insignĭo, insignis, insignivi, insignīre, insignitum)
verbe transitif IV conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | insignĭo |
| II sing. | insignis |
| III sing. | insignit |
| I plur. | insignīmus |
| II plur. | insignītis |
| III plur. | insignĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | insigniēbam, insignībam |
| II sing. | insigniēbas, insignības |
| III sing. | insigniēbat, insignībat |
| I plur. | insigniebāmus, insignibāmus |
| II plur. | insigniebātis, insignibātis |
| III plur. | insigniēbant, insignībant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | insignĭam |
| II sing. | insignĭes |
| III sing. | insignĭet |
| I plur. | insigniēmus |
| II plur. | insigniētis |
| III plur. | insignĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | insignivi |
| II sing. | insignivisti |
| III sing. | insignivit |
| I plur. | insignivĭmus |
| II plur. | insignivistis |
| III plur. | insignivērunt, insignivēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | insignivĕram |
| II sing. | insignivĕras |
| III sing. | insignivĕrat |
| I plur. | insigniverāmus |
| II plur. | insigniverātis |
| III plur. | insignivĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | insignivĕro |
| II sing. | insignivĕris |
| III sing. | insignivĕrit |
| I plur. | insigniverĭmus |
| II plur. | insigniverĭtis |
| III plur. | insignivĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | insignĭam |
| II sing. | insignĭas |
| III sing. | insignĭat |
| I plur. | insigniāmus |
| II plur. | insigniātis |
| III plur. | insignĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | insignīrem |
| II sing. | insignīres |
| III sing. | insignīret |
| I plur. | insignirēmus |
| II plur. | insignirētis |
| III plur. | insignīrent |
| PARFAIT |
| I sing. | insignivĕrim |
| II sing. | insignivĕris |
| III sing. | insignivĕrit |
| I plur. | insigniverĭmus |
| II plur. | insigniverĭtis |
| III plur. | insignivĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | insignivissem |
| II sing. | insignivisses |
| III sing. | insignivisset |
| I plur. | insignivissēmus |
| II plur. | insignivissētis |
| III plur. | insignivissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | insigni |
| II plur. | insignīte |
| FUTUR |
| II sing. | insignīto |
| III sing. | insignīto |
| II plur. | insignitōte |
| III plur. | insigniunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| insigniens, ientis |
| FUTUR |
| insignitūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| insignīre |
| PARFAIT |
| insignivisse |
| FUTUR |
| Singolare: | insignitūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | insignitūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | insigniendi |
| Datif: | insigniendo |
| Accusatif: | ad insigniendum |
| Ablatif: | insigniendo |
| SUPIN |
| insignitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INSIGNIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|