Déclinaison / Conjugueur latin
insordesco - Diathèse active
(insordesco, insordescis, insordescĕre, insordui)
verbe intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | insordesco |
| II sing. | insordescis |
| III sing. | insordescit |
| I plur. | insordescĭmus |
| II plur. | insordescĭtis |
| III plur. | insordescunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | insordescēbam |
| II sing. | insordescēbas |
| III sing. | insordescēbat |
| I plur. | insordescebāmus |
| II plur. | insordescebātis |
| III plur. | insordescēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | insordescam |
| II sing. | insordesces |
| III sing. | insordescet |
| I plur. | insordescēmus |
| II plur. | insordescētis |
| III plur. | insordescent |
| PARFAIT |
| I sing. | insordui |
| II sing. | insorduisti |
| III sing. | insorduit |
| I plur. | insorduĭmus |
| II plur. | insorduistis |
| III plur. | insorduērunt, insorduēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | insorduĕram |
| II sing. | insorduĕras |
| III sing. | insorduĕrat |
| I plur. | insorduerāmus |
| II plur. | insorduerātis |
| III plur. | insorduĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | insorduĕro |
| II sing. | insorduĕris |
| III sing. | insorduĕrit |
| I plur. | insorduerĭmus |
| II plur. | insorduerĭtis |
| III plur. | insorduĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | insordescam |
| II sing. | insordescas |
| III sing. | insordescat |
| I plur. | insordescāmus |
| II plur. | insordescātis |
| III plur. | insordescant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | insordescĕrem |
| II sing. | insordescĕres |
| III sing. | insordescĕret |
| I plur. | insordescerēmus |
| II plur. | insordescerētis |
| III plur. | insordescĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | insorduĕrim |
| II sing. | insorduĕris |
| III sing. | insorduĕrit |
| I plur. | insorduerĭmus |
| II plur. | insorduerĭtis |
| III plur. | insorduĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | insorduissem |
| II sing. | insorduisses |
| III sing. | insorduisset |
| I plur. | insorduissēmus |
| II plur. | insorduissētis |
| III plur. | insorduissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | insordescĕ |
| II plur. | insordescĭte |
| FUTUR |
| II sing. | insordescĭto |
| III sing. | insordescĭto |
| II plur. | insordescitōte |
| III plur. | insordescunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| insordescens, entis |
| FUTUR |
| |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| insordescĕre |
| PARFAIT |
| insorduisse |
| FUTUR |
| Singolare: | |
| Plurale: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | insordescendi |
| Datif: | insordescendo |
| Accusatif: | ad insordescendum |
| Ablatif: | insordescendo |
| SUPIN |
| |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INSORDESCO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|