Déclinaison / Conjugueur latin
intāmĭno - Diathèse active
(intāmĭno, intāmĭnas, intaminavi, intāmĭnāre, intaminatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | intāmĭno |
| II sing. | intāmĭnas |
| III sing. | intāmĭnat |
| I plur. | intāmĭnāmus |
| II plur. | intāmĭnātis |
| III plur. | intāmĭnant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | intāmĭnābam |
| II sing. | intāmĭnābas |
| III sing. | intāmĭnābat |
| I plur. | intāmĭnabāmus |
| II plur. | intāmĭnabātis |
| III plur. | intāmĭnābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | intāmĭnābo |
| II sing. | intāmĭnābis |
| III sing. | intāmĭnābit |
| I plur. | intāmĭnabĭmus |
| II plur. | intāmĭnabĭtis |
| III plur. | intāmĭnābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | intaminavi |
| II sing. | intaminavisti |
| III sing. | intaminavit |
| I plur. | intaminavĭmus |
| II plur. | intaminavistis |
| III plur. | intaminavērunt, intaminavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | intaminavĕram |
| II sing. | intaminavĕras |
| III sing. | intaminavĕrat |
| I plur. | intaminaverāmus |
| II plur. | intaminaverātis |
| III plur. | intaminavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | intaminavĕro |
| II sing. | intaminavĕris |
| III sing. | intaminavĕrit |
| I plur. | intaminaverĭmus |
| II plur. | intaminaverĭtis |
| III plur. | intaminavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | intāmĭnem |
| II sing. | intāmĭnes |
| III sing. | intāmĭnet |
| I plur. | intāmĭnēmus |
| II plur. | intāmĭnētis |
| III plur. | intāmĭnent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | intāmĭnārem |
| II sing. | intāmĭnāres |
| III sing. | intāmĭnāret |
| I plur. | intāmĭnarēmus |
| II plur. | intāmĭnarētis |
| III plur. | intāmĭnārent |
| PARFAIT |
| I sing. | intaminavĕrim |
| II sing. | intaminavĕris |
| III sing. | intaminavĕrit |
| I plur. | intaminaverĭmus |
| II plur. | intaminaverĭtis |
| III plur. | intaminavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | intaminavissem |
| II sing. | intaminavisses |
| III sing. | intaminavisset |
| I plur. | intaminavissēmus |
| II plur. | intaminavissētis |
| III plur. | intaminavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | intāmĭna |
| II plur. | intāmĭnāte |
| FUTUR |
| II sing. | intāmĭnāto |
| III sing. | intāmĭnāto |
| II plur. | intāmĭnatōte |
| III plur. | intāmĭnanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| intāmĭnans, antis |
| FUTUR |
| intaminatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| intāmĭnāre |
| PARFAIT |
| intaminavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | intaminatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | intaminatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | intāmĭnandi |
| Datif: | intāmĭnando |
| Accusatif: | ad intāmĭnandum |
| Ablatif: | intāmĭnando |
| SUPIN |
| intaminatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INTAMINO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|