Déclinaison / Conjugueur latin
intellĕgo - Diathèse active
(intellĕgo, intellĕgis, intellexi, intellĕgĕre, intellectum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | intellĕgo |
| II sing. | intellĕgis |
| III sing. | intellĕgit |
| I plur. | intellĕgĭmus |
| II plur. | intellĕgĭtis |
| III plur. | intellĕgunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | intellĕgēbam |
| II sing. | intellĕgēbas |
| III sing. | intellĕgēbat |
| I plur. | intellĕgebāmus |
| II plur. | intellĕgebātis |
| III plur. | intellĕgēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | intellĕgam |
| II sing. | intellĕges |
| III sing. | intellĕget |
| I plur. | intellĕgēmus |
| II plur. | intellĕgētis |
| III plur. | intellĕgent |
| PARFAIT |
| I sing. | intellexi |
| II sing. | intellexisti, intellexti |
| III sing. | intellexit, intellĕgit |
| I plur. | intellexĭmus |
| II plur. | intellexistis |
| III plur. | intellexērunt, intellexēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | intellexĕram |
| II sing. | intellexĕras |
| III sing. | intellexĕrat |
| I plur. | intellexerāmus |
| II plur. | intellexerātis |
| III plur. | intellexĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | intellexĕro |
| II sing. | intellexĕris |
| III sing. | intellexĕrit |
| I plur. | intellexerĭmus |
| II plur. | intellexerĭtis |
| III plur. | intellexĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | intellĕgam |
| II sing. | intellĕgas |
| III sing. | intellĕgat |
| I plur. | intellĕgāmus |
| II plur. | intellĕgātis |
| III plur. | intellĕgant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | intellĕgĕrem |
| II sing. | intellĕgĕres |
| III sing. | intellĕgĕret |
| I plur. | intellĕgerēmus |
| II plur. | intellĕgerētis |
| III plur. | intellĕgĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | intellexĕrim |
| II sing. | intellexĕris |
| III sing. | intellexĕrit |
| I plur. | intellexerĭmus |
| II plur. | intellexerĭtis |
| III plur. | intellexĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | intellexissem |
| II sing. | intellexisses, intellexes |
| III sing. | intellexisset |
| I plur. | intellexissēmus |
| II plur. | intellexissētis |
| III plur. | intellexissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | intellĕgĕ |
| II plur. | intellĕgĭte |
| FUTUR |
| II sing. | intellĕgĭto |
| III sing. | intellĕgĭto |
| II plur. | intellĕgitōte |
| III plur. | intellĕgunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| intellĕgens, entis |
| FUTUR |
| intellectūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| intellĕgĕre |
| PARFAIT |
| intellexisse |
| FUTUR |
| Singolare: | intellectūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | intellectūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | intellĕgendi |
| Datif: | intellĕgendo |
| Accusatif: | ad intellĕgendum |
| Ablatif: | intellĕgendo |
| SUPIN |
| intellectum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INTELLEGO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|