Déclinaison / Conjugueur latin
intendo - Diathèse active
(intendo, intendis, intendi, intendĕre, intentum)
verbe transitif e intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | intendo |
| II sing. | intendis |
| III sing. | intendit |
| I plur. | intendĭmus |
| II plur. | intendĭtis |
| III plur. | intendunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | intendēbam |
| II sing. | intendēbas |
| III sing. | intendēbat |
| I plur. | intendebāmus |
| II plur. | intendebātis |
| III plur. | intendēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | intendam |
| II sing. | intendes |
| III sing. | intendet |
| I plur. | intendēmus |
| II plur. | intendētis |
| III plur. | intendent |
| PARFAIT |
| I sing. | intendi |
| II sing. | intendisti |
| III sing. | intendit |
| I plur. | intendĭmus |
| II plur. | intendistis |
| III plur. | intendērunt, intendēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | intendĕram |
| II sing. | intendĕras |
| III sing. | intendĕrat |
| I plur. | intenderāmus |
| II plur. | intenderātis |
| III plur. | intendĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | intendĕro |
| II sing. | intendĕris |
| III sing. | intendĕrit |
| I plur. | intenderĭmus |
| II plur. | intenderĭtis |
| III plur. | intendĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | intendam |
| II sing. | intendas |
| III sing. | intendat |
| I plur. | intendāmus |
| II plur. | intendātis |
| III plur. | intendant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | intendĕrem |
| II sing. | intendĕres |
| III sing. | intendĕret |
| I plur. | intenderēmus |
| II plur. | intenderētis |
| III plur. | intendĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | intendĕrim |
| II sing. | intendĕris |
| III sing. | intendĕrit |
| I plur. | intenderĭmus |
| II plur. | intenderĭtis |
| III plur. | intendĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | intendissem |
| II sing. | intendisses |
| III sing. | intendisset |
| I plur. | intendissēmus |
| II plur. | intendissētis |
| III plur. | intendissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | intendĕ |
| II plur. | intendĭte |
| FUTUR |
| II sing. | intendĭto |
| III sing. | intendĭto |
| II plur. | intenditōte |
| III plur. | intendunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| intendens, entis |
| FUTUR |
| intentūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| intendĕre |
| PARFAIT |
| intendisse |
| FUTUR |
| Singolare: | intentūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | intentūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | intendendi |
| Datif: | intendendo |
| Accusatif: | ad intendendum |
| Ablatif: | intendendo |
| SUPIN |
| intentum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INTENDO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|