Déclinaison / Conjugueur latin
intermitto - Diathèse active
(intermitto, intermittis, intermisi, intermittĕre, intermissum)
verbe transitif e intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | intermitto |
| II sing. | intermittis |
| III sing. | intermittit |
| I plur. | intermittĭmus |
| II plur. | intermittĭtis |
| III plur. | intermittunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | intermittēbam |
| II sing. | intermittēbas |
| III sing. | intermittēbat |
| I plur. | intermittebāmus |
| II plur. | intermittebātis |
| III plur. | intermittēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | intermittam |
| II sing. | intermittes |
| III sing. | intermittet |
| I plur. | intermittēmus |
| II plur. | intermittētis |
| III plur. | intermittent |
| PARFAIT |
| I sing. | intermisi |
| II sing. | intermisisti |
| III sing. | intermisit |
| I plur. | intermisĭmus |
| II plur. | intermisistis |
| III plur. | intermisērunt, intermisēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | intermisĕram |
| II sing. | intermisĕras |
| III sing. | intermisĕrat |
| I plur. | intermiserāmus |
| II plur. | intermiserātis |
| III plur. | intermisĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | intermisĕro |
| II sing. | intermisĕris |
| III sing. | intermisĕrit |
| I plur. | intermiserĭmus |
| II plur. | intermiserĭtis |
| III plur. | intermisĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | intermittam |
| II sing. | intermittas |
| III sing. | intermittat |
| I plur. | intermittāmus |
| II plur. | intermittātis |
| III plur. | intermittant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | intermittĕrem |
| II sing. | intermittĕres |
| III sing. | intermittĕret |
| I plur. | intermitterēmus |
| II plur. | intermitterētis |
| III plur. | intermittĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | intermisĕrim |
| II sing. | intermisĕris |
| III sing. | intermisĕrit |
| I plur. | intermiserĭmus |
| II plur. | intermiserĭtis |
| III plur. | intermisĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | intermisissem |
| II sing. | intermisisses |
| III sing. | intermisisset |
| I plur. | intermisissēmus |
| II plur. | intermisissētis |
| III plur. | intermisissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | intermittĕ |
| II plur. | intermittĭte |
| FUTUR |
| II sing. | intermittĭto |
| III sing. | intermittĭto |
| II plur. | intermittitōte |
| III plur. | intermittunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| intermittens, entis |
| FUTUR |
| intermissūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| intermittĕre |
| PARFAIT |
| intermisisse |
| FUTUR |
| Singolare: | intermissūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | intermissūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | intermittendi |
| Datif: | intermittendo |
| Accusatif: | ad intermittendum |
| Ablatif: | intermittendo |
| SUPIN |
| intermissum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INTERMITTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|